‘Alleen maar nette mensen’ is een in Amsterdam-Zuid gebezigd eufemisme voor ‘er wonen geen allochtonen in mijn straat’.
Hoofdpersoon van Robert Vuijsjes gelijknamige roman is de 21-jarige David Samuels, die vastloopt op het traject dat hij zou moeten afleggen om zijn intellectuele, welgestelde joodse milieu niet teleur te stellen: een universitaire studie volgen en trouwen met Naomi, zijn vriendinnetje/ gedoodverfde huwelijkspartner sinds het Barlaeus. Het is een slim, plichtsgetrouw meisje dat van Hello Kitty-spulletjes houdt; in bed beleeft hij geen plezier aan haar.
Het gegeven (ach, het gegeven…): David valt op pronte, zwarte vrouwen (een vrouwenborst begint voor hem bij cup E) en na zijn kennismaking met Rowanda gaat hij als ‘witteman’ / bakra op avontuur in negerinnendisco’s, galerijflats en kelderboxen. Oud-Zuid meets Zuid-Oost.
In zijn zedenschets over Nederland anno 3 na Theo / 6 na Pim schuwt Vuysje stereotiepen niet. Integendeel. In vlotte, korte zinnen zonder effectbejag maakt hij de kachel aan met de duffe intellectuelen (onveranderlijk aangeduid als ‘de beroemde columnist’, ‘de hoofdredacteur van de kwaliteitskrant’, etc.) die wekelijks opiniemaken rond de witte Jan Des Bouvrie-tafel bij David thuis.
In de Bijlmer vindt David een vitalere, brutalere cultuur, die na de eerste fascinatie geleidelijk aan aantrekkelijkheid inboet, met zijn boekenloze huiskamers, illusieloze seks, ‘liegmannen’ en vaderloze kinderen. Rowanda vertelt hoe ze benzine over een ontrouwe minnaar gooide om hem in brand te steken.
Ondanks talrijke hilarische scènes stemt het boek als geheel niet tot vrolijkheid. Er worden harde noten gekraakt over de manier waarop de verschillende etnische groeperingen elkaar bejegenen. Zo wordt David vanwege zijn zwarte haar vaak aangezien voor een Marokkaan en ondervindt hij telkens de routineuze discriminatie door portiers, beveiliging en douanebeambten – die snel inbinden zodra ze zijn keurige accent horen. En die bij echte Marokkanen niet inbinden.
Ik heb de 280 pagina’s van ‘Alleen maar nette mensen’ in één dag uitgelezen. Het is zonder meer goed geschreven, zonder storende literaire pretenties. Het is geen boek dat je de wereld met meer vertrouwen doet bezien. De afgelopen dagen heb ik er regelmatig aan gedacht in lijn 50 van Sloterdijk richting Gein. Ik ben er nog niet mee klaar.
Promotiefilmpje van Nijgh & Van Ditmar met toelichting van de auteur
Volkskrantrecensie
.
Marius, is het niet “In de Bijlmer vindt David een vitalere, brutalere cultuur, die na de eerste fascinatie geleidelijkAAN AAN AANtrekkelijkheid inboet”? Drie Aantjes a.h.w.?
Overigens is volgens mij “de Wolkenatlas” van David Mitchell a 12,50 veel probleemlozer en weerga-looser geschreven.
Ik ga er morgen aan beginnen, bedankt. Het was gezellig vanavond, over een paar weken ben ik weer jarig, jullie zijn dan weer van harte uitgenodigd.
Intrigerend begrip: illusieloze seks. Als je illusie definieert als schijnbare werkelijkheid of een onjuist idee van de werkelijkheid, dan is dit soort seks zo’n beetje het hoogst bereikbare. In de volksmond: Zen!
Ooit ben ik begonnen om iedereen met een Lundia stelling uit mijn vriendenkring te weren, het bleek niet houdbaar. Ik verlegde mijn grens naar IKEA maar zo’n tien jaar geleden sneuvelde ook deze barrixc3xa8re.
Maar mijn onverbiddelijke grens ligt nu bij alles waar Jan Des Bouvrie zijn naam aanverbonden heeft, goed vol te houden en het behoed je voor fout volk.
Daan Zonderland schreef al in zijn onvolprezen jeugdroman ‘Knikkertje Lik’ : Tussen Haarlem en IJmuiden
Wonen enkel nette luiden.