Behalve de hondenuitlaatbrigade is er een amazone te voet die haar paard dagelijks aan de teugel door het park leidt. Een man met een aangelijnde hermelijn/fret/wezel heb ik er ook wel eens gezien. Of het levende bontkraagje er enig plezier aan beleefde, bleef onduidelijk. Die beestjes lijken altijd nerveus.
Anders ligt dat bij een forse, imperialistische kater, eveneens aan de riem, die ik soms met het baasje door het Staten Bolwerk rond zie stappen. Met een air als ware hij meneer Louis Paul Zocher zelf, of op zijn minst diens reïncarnatie.
Van de week passeerde ik deze ontspannen thuis-/ veldwerker: de stam als bureaustoel, laptop op schoot en haar kat on-line, drie meter hogerop op een tak. En ja, ik mocht een foto nemen!
Het katje zat volkomen op zijn gemak, en liet het leven rustig aan zich voorbijtrekken. (De riem is te zien in de oksel van de boom)
Het prestige van een weblog dat over katten schrijft daalt sneller dan de beurskoers van Fortis, maar laat ik eens gevaarlijk leven: een P.S.-je over Nora, de kat die piano speelt (uitsluitend als ze in de stemming is). Ik moest er zelf erg om lachen: hier en hier het nog leukere vervolg.
Dat zijn inderdaad hilarisch leuke filmpjes! De foto’s zijn natuurlijk ook leuk.