Ga naar de inhoud

Voetenwerk

Máxima was in Haarlem! Máxima was in Haarlem!! Máxima was in Haarlem!!! Om de Stadsschouwburg te heropenen.

Het RaDa zat eerste rang toen de prinses zich naar de bonbonnière… nee, wacht! Kijk eerst zelf even naar de videoreportage.

Waar andere media (hoe voorspelbaar!) wisten door te dringen tot ín de bonbonnière, zat de voltallige, eenkoppige hoofdredactie (anti-musical) zoals gezegd eerste rang bij de première van het Webregio-videoverslag, ideaal geposteerd om een deskundige analyse te vezorgen van het voetenwerk van drie prominenten: HKH de prinses, C. van de K. H.C.J.L. Borghouts en Bernt Schneiders.

Hoe kwijten zij zich van de afdaling van de lange, lage traptreden?

Laten we beginnen met de beurstemeester. Bernt, je komt wat ruim door de bocht. Je looptechniek laat je in eerste instantie duidelijk in de steek; de ingehouden, korte pasjes die het protocol voorschrijft beheers je nog niet tot in de finesses. Véél te veel zoolvertoon, naar de mening van de jury. Daar moet je aan werken. Je hebt maat 46, geen 64!!! Nu is het of je ieder moment ‘sapperdeflapflap’ kan gaan zeggen.

Dat je op dit allerhoogste podium nog niet helemaal LOS bent, neemt niemand je kwalijk. Je kijkt een beetje of je je zorgen maakt dat Máxima zal struikelen over het slordige voegwerk in het bordes. Nergens voor nodig! Gelukkig compenseer je alles ruimschoots met je slungelige charme. Al met al een dikke voldoende voor jou en een eervolle vermelding voor de kardinaalpaarse das.

En dan de Commissaris van de Koningin. Harry (of moet ik H.C.J.L. zeggen?), over jou heeft de jury het langst gedelibereerd. Voorkomen en houding zijn prima in orde, laten we dat vooropstellen. Uit alles wat je doet spreekt vakmanschap en routine. De verplichte dressuuronderdelen (de pas op de plaats, de halve pirouette, de gelijkmatige tred) voer je echt onberispelijk uit – alsof je wordt gemend door Ankie van Grunsven. Wat dat betreft steek je de concurrentie in je zak.

Waar de jury echt grote moeite mee heeft is jouw negatieve uitstraling. Waar jouw Gedeputeerde Ton Hooijmaijers naast een nepkoe door de Kalverstraat loopt met een kingsize, tevreden grijns, loop jij op een zonnige dag in een jubelende menigte naast een stralende prinses Máxima met het gezicht van iemand die van zijn baas een nepkoe door de Kalverstraat moet trekken. Waar is dat voor nodig? Als ik het goed begrijp, ben jij de eerste Commissaris van de Koningin die na de pensioengerechtigde leeftijd wilde doorwerken- mogen we van die gedrevenheid en motivatie alsjeblieft iets terugzien?

En dan jij, Máxima…  Tja, wat jij vandaag qua voetenwerk presteert grenst aan het ongelooflijke. Je begon natuurlijk aan deze ronde als absolute publiekslieveling, maar je maakt het dubbel en dwars waar!

Van alle deelnemers had jij de grootste handicap, om het in golftermen te zeggen. Terwijl de beide heren op safe spelen met hun brogues, ga jij voor stilettohakken (acht, tien centimeter, hoe hoog was het?) en zonder dat het je ook maar één moment in de problemen brengt. Wat een klasse! Het gaat je allemaal even soepel af en de jury heeft het sterke vermoeden dat je met dit sprankelende optreden nog maar een schijntje van je werkelijke mogelijkheden hebt laten zien.

Jij kan zo nodig op die naaldhakken ook nog de cha cha cha dansen, een dubbele radslag maken, bij de Zilveren Kruis Achmealoop de eerste 800 meter meerennen met de Kenianen… en ondertussen met een ravissante glimlach gewoon blijven doorwuiven naar het publiek. De hoofdprijs is voor jou, dat had je al begrepen. We hopen dat je snel wéér naar Haarlem komt en dan zorgen we voor een uitdagender parcours, dat meer recht doet aan jouw unieke kwaliteiten.

.

7 reacties op “Voetenwerk”

  1. Maxima sucks cocks in hell.(Dit gaat mij mijn reputatie als Haarlemse violiste kosten)
    Geconditioneerdheid ten top..Omdat het moet.Het koninklijk huis struint af naar alles wat openbaar is..Het lijkt wel de presidentsverkiezingen…Pappen en nat houden.Echt heeeeel jammer.

  2. Marius(red. RaDa)

    @Suzanne: Ja, hofleverancier van Bachsonates zal je nu wel nooit meer worden. En dan te bedenken dat ik je nog haast had genoemd als de enige Haarlemse die haar hoge hakken even gracieus en onvervaard draagt als de prinses!

  3. Bij jurysporten is een glimlach een beproefd middel om extra punten te scoren. Kijk je wat kritischer naar haar uitvoering van dit parcours dan zie je dat ze bij het afstappen van elke trede even naar beneden kijkt. Echte toppers (Claudia Schiffer, Grace Kelly etc.) berekenen bovenaan een bordes in een fractie van een seconde de lengte van de treden alsmede het benodigde aantal sierlijke stappen en dalen zelfverzekerd met het hoofd permanent fier omhoog de trap af.

  4. Een week eerder was M. in Deventer, ter gelegenheid van de Nationale Burendag (hoewel natuurlijk niemand uit de doelgroep het ooit tot buur van M. zal brengen, maar dit terzijde). Daar stond onder meer het onvermijdelijke zaklopen op het programma. Met zo’n voorbereiding is het een koud kunstje om het te winnen van twee bedaagde heren.

  5. Daar zat ze dan, jas aan… . Nee, eerst even wat anders: ik was natuurlijk uitgenodigd voor de opening van de Stadsschouwburg, maar Marjan was jarig. “Nou, Marjan is volgend jaar wéér jarig!”, betoogde ik. “Ja doeeeiii, Maxima ga je ergens anders maar een handje geven, vrijdag gaan we naar Marjan, punt”, stopte mijn Lief een discussie die nooit begonnen was. Dus ik Bernt bellen, die wist niet eens meteen wie ik wel was (zo zenuwachttig was’ie) maar mompelde dat’ie wel een reserve had: miss Piggy of Ziggy ofzo. Ik vond dat wel een sprankelend idee! Maar ik baalde nog lang na, kan ik u vertellen.
    Maar goed; de Achmealoop: daar zat ze dan, al een uur tevoren met haar jas aan, zakdoekje in de zak?, enveloppe met geld?, hoofddoekje om “het kan nog gemeen waaien!”. Ik snel in de auto om haar op te halen voor de verjaardag van mijn kleine zus. De halve Randweg afgezet! Mobiel thuis laten liggen; haast, ik wilde niet te laat komen,immers, je weet dat ze al een uur eerder klaar zit. Niet rechtsaf naar de Zijlweg, niet rechtsaf naar het Ramplaankwartier! Na een uur file zitten was ik eindelijk weer terug bij af: het hoge noorden van Haarlem Noord (we hebben er trouwens electra en stromend water!). Mijn zwager bereikte haar 2 uur te laat. Ze was bijkans doorgezeten! Achmealoop: een schande! De halve stad onbereikbaar! Zal toch Bernt maar eens bellen.

  6. Ach…hoe lang zal dit me blijven achtervolgen… het feit dat ik er bij was. Miss Piggy, de stadssprankelaar, immer inzetbaar als reserve.Ik heb intussen uit betrouwbare bron vernomen dat er wellicht meer tijd is besteed aan het hiërarchisch verantwoord placeren van de ‘lucky few’ dan aan het nadenken over de openingshandeling. In dat kader en ter uwer informatie: ik zat op het schellinkje. Op de plek waar qua zichtlijnen nog geen passende oplossing is gevonden. Op een losse stoel, de reservestoel als het ware. Mijn uitzicht op Maxima was fabuleus, de helft van de voorstelling speelde zich echterbuiten mijn gezichtsveld af. Misschien was die helft wel fantastisch…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *