Ga naar de inhoud

Ernst

“Ja, daar moet u wel even mee naar de dermatoloog”, zei de huisarts ernstig. De dermatoloog keek naar het bruine plekje op mijn wreef. In het bruine plekje zaten twee kleine zwarte plekjes. “We gaan even wat weefsel afnemen”, zei hij ernstig.

Een miniem stukje van mijn plekje, dat er al ruim een jaar zat, ging op reis naar het lab; over drie weken zou ik meer horen.

‘s Avonds in bed maakte ik mij rare voorstellingen. Het stukje van mijn plekje zat gevangen in een soort terrarium en had het allerminst naar zijn zin. Het wou daar weg, terug naar mij. Het schopte stennis. Van woede werd het steeds lelijker en groter, er groeiden stekelige haren uit, het kreeg scherpe tandjes en een agressief paarse kleur.

De daaropvolgende dagen dacht ik er nauwelijks meer aan, alleen als ik ergens las over de vier melanomen van McCain, voelde ik even een steek in mijn voet op de plek waar de zuster had geprikt.

De afspraak voor de uitslag werd ineens een dag vervroegd, zodat ik me er niet op had kunnen instellen. In de wachtkamer zaten een stuk of tien mensen. Sommigen hadden echt iets, besefte ik in een vlaag van realisme. En die hadden zich van tevoren waarschijnlijk ook niet kunnen voorstellen dat ze…

De dermatoloog keek me ernstig aan. “Het is absoluut geen kanker.”
Ik knikte ingehouden, met zo’n gezicht van ‘dat was ook mijn diagnose’.

Toen ik naar huis fietste, keken voorbijgangers (met en zonder vlekjes en plekjes) bevreemd op. Ik zong luider dan op de Zijlweg te doen gebruikelijk.

.

2 reacties op “Ernst”

  1. Marjan had een andere uitslag, 6 weken terug, ze is nu een borst kwijt en wacht op de volgende uitslag. We hebben Henk begraven dit jaar en ook Marleen en natuurlijk Nico, 2 weken terug. Gek genoeg waren we het onderzoekje van mijn Lief helemaal vergeten; “O ja, daar moet ik vanmiddag even heen…”. Nee, ze had niets.

  2. @Marius: O was jij dat? Fiets jij toevallig ook luid brullend voorbij met verkeersaanwijzingen als: ‘OPLETTEN VERKEER VAN RECHTS HEEFT VOORANG!!!’. Jij hebt toevallig toch niet een radiootje achterop met Mie Ketelkamps ‘Waarheen’ keihard aanstaan?

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *