Mijn leukste kerkhofervaring was op Highgate Cemetery, in de stromende regen, waar ik bij het graf van Karl Marx twee onbedaarlijk snikkende Chinese vrouwen aantrof. Ik durfde het rouwproces niet te onderbreken door te vragen of ze het net pas hadden gehoord.
Vanmiddag wandelde ik (ja, je moet wat over hebben voor zo’n Haarlemse Kennisquiz) over de Algemene Begraafplaats aan de Kleverlaan en stuitte daar in een uithoek op twee halfvergane houten beelden, een staand en een zittend. Het zittende beeld had een open ruggetje, waaruit een reusachtige gele zwam leek te groeien. Bij betasting bleek het PUR-schuim.
Aan een boom was met een elastiekje een geplastificeerd A4-tje bevestigd, met een foto en beschrijving van de gevel van Spaarne 17, die de beelden in hun betere jaren tooiden. Het Hodshon Huis. Sinds 1841 zat daar de Hollandsche Maatschappij der Wetenschappen, tot het gebouw in mei 2008 werd overgenomen door de Vereniging Hendrick de Keyser. Het interieur is gerestaureerd, lees ik, maar waarom ‘mijn’ beelden staan kleumen op het kerkhof is me niet duidelijk. Zijn ze inmiddels vervangen door replica’s?
De lange vrouw die met touwtjes bijeen wordt gehouden is de godin Minerva, gedumpt door de Maatschappij der Wetenschappen, en de andere (met een zuil over haar knie en dat PUR-schuim in haar rug) representeert de bouwkunst.
Sneu.
.
Ha Marius,
Dat is toevallig, mijn lief en ik wandelen graag op deze plek en hebben deze prachtige beelden ook zien staan, mijn lief heeft hier ook hele mooi eplaten van geschoten, zal een vragen waar ze ze heeft. Wat zonde trouwens, misschien de moeite waard om ze te redden?
Redden? Ach… eerst dacht ik ‘geef ze maar aan mij’, maar bij nader inzien lijkt een kerkhof me een mooie plaats om langzaam te vergaan. C’est la vie.
Schrijf er een gedicht over of stop er ongeveer 5200 euro in om ze te redden…(ik noem maar een bedrag)
gr
Vondel zou het wel weten:
De Stedenmaagd is trouweloos verlaten
Het PURschuim stroomt als etter uit haar rug
Wijl hooggeleerden en de Magistraten..
Van rompompom en rompom pom en terug.
Maak dit gedicht af en je wordt misschien de nieuwe stadsdichter(-es)
Begin jaren tachtig zijn de originele beelden vervangen door kopieën van tropisch hardhout. In het Jaarboek 1981 van de Vereniging Haerlem staat op blz. 133 een foto met Minerva in een takel, hangend boven de open laadbak van een vrachtwagen. Daar is in de begeleidende tekst nog sprake van ‘herstel’ van de originele beelden, maar blijkbaar waren ze daarvoor te ver heen. Beide beelden stonden vervolgens lange tijd opgesteld op het binnenterrein van het stadhuis. Volgens mij behoren ze officieel tot de collectie van het Historisch Museum Haarlem.
Overigens vind ik het gebruik van PUR-schuim voor de godin van de bouwkunst wel toepasselijk.
@Maarten: Dank! Daar hebben we wat aan! Ik zal het Historisch Museum eens mailen waarom ze hun grof vuil op een kerkhof zetten.
Van het Hist. Museum ontving ik deze reactie: Beide beelden op de begraafplaats aan de Kleverlaan komen van het Hodsonhuis. Ze zijn in de jaren tachtig van de vorige eeuw wegens ernstig verval verwijderd en vervangen door replica’s. De ernstig aangetaste beelden zijn toen geplaatst in de refter van het stadhuis en vandaar enkele jaren geleden verhuisd naar de begraafplaats. Een tijdlang heeft het vermoeden bestaan, dat de beelden destijds aan het Historisch Museum Haarlem waren geschonken, maar er is nergens een schenkingsakte in het archief teruggevonden. Wij hebben daarom ook afgezien van restauratie van de beelden, die op de plaats waar ze nu staan aan weer en wind zijn blootgesteld en het niet erg lang meer zullen uithouden. De beelden zijn ook zo groot, dat wij ze nergens zouden kunnen opstellen.
Vandaag was ik benieuwd naar De Grote Broer, het HD, maar kon die niet krijgen bij de sigarenwinkel op het station: hij koopt er dagelijks zes in en verkoopt er nooit meer dan DRIE. Wij weten natuurlijk hoe het komt dat ik heute bot ving.
Voor de komst van METRO & SPITS verkocht de man tachtig HD’s per dag. Met de komst van genoemde gratis krantjes derft hij op jaarbasis €25.000 inkomsten.
Hoe groot is Grote Broer eigenlijk nog, behalve in de hoofden van RaDa-ers; grote broers worden klein naarmate kleine broertjes groeien.
Van harte proficiat, Sylvia; Marius, met de feestelijke gebeurtenissen van gisteravond.
En excuus voor mijn scherpe reactie aan Kal. Die was niet te onderdrukken: VEERTIEN volle SCHERMEN verward geneuzel over onrecht en onhandigheid was mij te veel: de langste bijdrage ooit aan RaDa? Nee: Kal en proza, dat wordt nooit wat! Mijn zinnetje was natuurlijk nogal ambigu: Hoezo schrijft u geen proza; u doet dat nadrukkelijk wel. Versus: Wat een geraaskal allemaal; Kal kan geen behoorlijk betoog schrijven. Dat laatste is wat mij betreft waar.
In verband met onverwacht succes en de onverhoedse gevolgen daarvan leze men Visser van Rob van Essen: Amsterdam: Nieuw Amsterdam, 2008; genomineerd (Longlist Libris Literatuurprijs 2009)