Ik herinner me dat ik als twaalfjarige door de bovenmeester werd beknord, omdat ik op een beroepskeuzeformulier had ingevuld dat ik diepzeeduiker wilde worden. Dat soort frivole toekomstdromen werd destijds allerminst gewaardeerd.
Ik heb aan die reprimande geen diepe frustraties overgehouden, of het idee dat ik mijn roeping ben misgelopen. Ik heb zelfs nog nooit van mijn leven gesnorkeld.
Wel moest ik er onlangs aan denken toen ik dit fantastische filmpje zag over de vampierinktvis (?) – of, deftiger, de vampyrotheutis infernalis. Het is de laatste telg van het geslacht der vampyromorphida.
Haak niet na zijn eerste strapatsen van deze onderwaterparaplu al af; tegen het eind blijkt dat het merkwaardige schepsel nog een bizar lichteffect op zijn repertoire heeft staan om zijn vijanden in de luren te leggen!
.
grijnsss zo leer ik weer eens wat.ik wist niet eens datde Vampierinktvis bestond
Fantastisch beeldmateriaal!Dat dit soort dieren bestaan in onze zeeën…gelijk even op google earth kijken op Deep sea creatures…
Geweldig! Nee, nooit van de Vampierinktvis gehoord.
Ik heb een lampekap van zo’n ding gemaakt. Als ik dreigend in de buurt kom, begint ie vanzelf licht te geven. Moet de hele avond weliswaar agressief zijn tegen haar als ik wat wil lezen, maar is verdomd handig in het kader van energiebesparing.
Dat snorkelen kan ik je aanbevelen en zal je daarvoor tzt uitnodigen. Maar deze komen we niet tegen…helaas?
Je zal het misschien niet geloven, maar beroepskeuzeformulieren: dat is exclusief mijn dagelijks werk: ik doe nimmer iets anders, en diepzeeduiker worden, dat antwoorden er niet veel; dat zou ook idioot zijn.
Mensen komen bij mij die dingen invullen vanuit Epse, Wilp, Tuk, Klimmen, Hoogezand-Sappemeer, Breezand, Antwerpen, Perth, New York, Peking, Singapore; je kan het zo gek niet verzinnen of ik zie de verreisde hoofdjes voor mij, des morgens om 9.00.
Menigmaal zijn ze na dat invullen dusdanig de weg kwijt dat zij hun dure Knirpsen en dito dure varianten in de pot bij de kapstok achterlaten. Ze worden ook zelden opgehaald, al bewaren we deze stoffelijke resten jaren. Hetzelfde geldt voor regenjasjes en rugzakjes. Dus u zegt het maar, wij leveren uit voorraad allerlei regenbeschermingsartikelen.
Om misverstanden te voorkomen: een vampyrotheutis infernalis is nog nimmer bij ons achtergelaten. Daar zijn mensen zo emotioneel aan gehecht dat ze hem nooit vergeten mee te nemen.