Ga naar de inhoud

Respect

‘Respect voor eigen lijf’, minstens zes van de circa 70.000 Haarlemse vrouwen hebben het volgens mijn laatste telling- of dragen een nieuw- ontworpen T-shirt waarop staat dat ze het hebben.

En dat is goed nieuws aan de vooravond van Internationale Vrouwendag, althans volgens een van de drie initiatiefneemsters voor het ontwerp, de Heilige Axiemaagd Mara van Limbeek (tot het schisma in de Axiepartij onafscheidelijk van Kraker Sjaak Vrugt).

Grote Broer het HD vindt het roze T-shirt belangwekkend genoeg voor een plekje op de voorpagina en op de stadspagina heeft Richard Stekelenburg nog eens drie H’lemse vrouwen weten te ronselen die respect voor eigen lijf hebben (de vierde in de fotoserie is Dolly Bellefleur – onbegrijplijk dat Richard daar met zijn ervaring is ingetuind) en die de boodschap willen uitdragen dat vrouwen mooi zijn zoals ze zijn (dus ook de lelijke, RaDa-reda) en trots moeten zijn op zichzelf. En dat wij mannen daar dan weer respect voor moeten hebben.

Deze benadering komt mij uiterst ongelegen, beste Raarlemmers. Trouwe lezers weten dat de respectkraan (warm en koud stromend) hier bij het RaDa altijd wijd open staat: mens (m/v; hetero/homo; jong/bejaard; ziek, zwak, misselijk; met/zonder T-shirt; vegetariër/carnivoor), dier(carni-/herbivoor), meubilair (van licht grenen tot donker eiken)…niks of niemand hoeft hier respect te ontberen.

Maar uitgerekend vandaag (op de dag dat Mara en ontwerpster Tessel Dekker en Dolly e.a. de aandacht vestigen op hun collectieve mooizijnzoalszezijn) is daar meerkampster Jolanda Keizer. Een stadgenote, stadgenoten, en tweede bij de EK in Turijn!

Toen ik lang geleden mijn rondjes dieselde bij AV Haarlem, had ik veel ontzag (zoals respect toen nog heette) voor alle trainende lijven op het tartan. Voor de opgevoerde, exhibitionistische sprinters, iele middenafstandlopers, slungelige hoogspringers. Maar atletisch gezien waren de meerkampers en -kampsters superieur. In proportie. All round.

En nu hebben wij Jolanda Keizer. 23 jaar pas, nog lang niet aan haar top. Wat een wijf! Wat een lijf! 4644 punten, als volgt behaald: 60 meter horden (8,66 sec.), kogelstoten (15, 46m), verspringen (6,20m), hoogspringen (1,83m), 800 meter (2,18 min.). Haar verrichtingen staan op YouTube en ze heeft een homepage met prachtige foto’s.

Vandaag gaat al mijn beschikbare respect naar haar, en morgen zien we wel weer. Kun je ermee leven, Mara, voor één dagje?

En een P.S.-je zonder T-shirt, met dank aan schulp en de Bodyshop:

 

 

 

.

9 reacties op “Respect”

  1. PHENOMENAL WOMAN
    by Maya Angelou

    Pretty women wonder where my secret lies
    I’m not cute or built to suit a fashion model’s size
    But when I start to tell them
    They think I’m telling lies.
    I say,
    It’s in the reach of my arms
    The span of my hips,
    The stride of my step,
    The curl of my lips.
    I’m a woman
    Phenomenally.
    Phenomenal woman,
    That’s me.

    I walk into a room
    Just as cool as you please,
    And to a man,
    The fellows stand or
    Fall down on their knees.
    Then they swarm around me,
    A hive of honey bees.
    I say,
    It’s the fire in my eyes
    And the flash of my teeth,
    The swing of my waist,
    And the joy in my feet.
    I’m a woman
    Phenomenally.
    Phenomenal woman,
    That’s me.

    Men themselves have wondered
    What they see in me.
    They try so much
    But they can’t touch
    My inner mystery.
    When I try to show them,
    They say they still can’t see.
    I say
    It’s in the arch of my back,
    The sun of my smile,
    The ride of my breasts,
    The grace of my style.
    I’m a woman
    Phenomenally.
    Phenomenal woman,
    That’s me.

    Now you understand
    Just why my head’s not bowed.
    I don’t shout or jump about
    Or have to talk real loud.
    When you see me passing
    It ought to make you proud.
    I say,
    It’s in the click of my heels,
    The bend of my hair,
    The palm of my hand,
    The need of my care,
    ‘Cause I’m a woman
    Phenomenally.
    Phenomenal woman,
    That’s me.

    from “And Still I Rise” by Maya Angelou
    copyright xc2xa9 1978 by Maya Angelou.

  2. @Richard: wordt het niet eens tijd om eens even achter je oren te krabben en daarna met je hand over je hart te strijken? Het lijkt nu wel alsof het meurt in je kop van de rancune.

  3. @ Kees. Ik heb geen idee waar je het over hebt, maar ik vind het een hele rare opmerking. Voel jij je wel helemaal lekker? Ik ga gewoon met een grapje terug in op een op een leuk grapje van Marius. Doe even normaal.

  4. @Kees: Gutskriezus, dus toch weer na de klok van twaalf… Incidenteel kan de voltallige eenpersoons hoofdredactie wel optreden als vrijwilige brandweer, maar ik voel er weinig voor om hier om de haverklap binnenbrandjes te blussen. Dus wees zo goed geen vuurtjes op te stoken, of zoals in dit geval, aan te steken. Ik was me van geen stekeligheid (ahum) van Richards kant bewust en zo nodig kom ik wel voor mezelf op.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *