Ga naar de inhoud

Ontroesten

Ik bleek nog één paar loopschoenen in de kast te hebben, Asics, die zich zelf waarschijnlijk al als pensioengerechtigd beschouwden. Maar ook voor loopschoenen geldt dat niets meer zeker is in deze tijden.

Vandaag ging ik voor de derde keer in tien dagen in mijn loopplunje naar het park. De afstand stelt niets voor, er komt geen chronometer aan te pas, ik kom nog liever geen atletiekmaatjes van vroeger tegen, maar… het was er zomaar ineens! Veel eerder dan verwacht. Ritme! Een zekere souplesse en (gevaarlijk) de neiging om een beetje te dollen, te versnellen, een tussenhuppeltje te maken en aan te klampen bij een trage fietser.

Daar mag ik niet aan toegeven. Héél blijven is voorlopig het parool. Hou me er niet aan, maar wie weet, wie weet, als alles meezit… 7 juni is in Bloemendaal de tweede Letterenloop.

.

4 reacties op “Ontroesten”

  1. @Rigo: Dat boek van Murakami (‘Waarover ik praat als ik over hardlopen praat’) slingert hier al een paar weken door het huis, maar ik raak er niet echt door geboeid, al is het wel leuk iets meer te weten te komen over de mysterieuze schrijver.

  2. Murakami’s boek is inderdaad een niemendalletje. Maar in zijn soort daarom nog niet slecht. Het was mijn kennismaking met deze schtijver. (En ook nog niet verder gekomen dan deze titel). Eigenlijk had het boek door willekeurig welke enthousiaste hardloper geschreven kunnen worden. Het is geen Grote Literatuur. Ach, maar dat maakt ook niet uit. Het inspireert misschien tot een rondje Mooie Nel als het Park te klein wordt. Loop ze!

  3. Om Carmiggelt te parafraseren:
    Wat een zegen voor de athletiek
    maar wat een ramp voor de horeca

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *