Ben ik net gewend aan Ron Jans en Bert van Marwijk die soms ‘een stukje beleving’ missen bij hun spelers (d.w.z. te weinig nopafdrukken op de knieschijven van de tegenstander tellen), blijkt tout Nederland ineens aan de ‘beleving’ te gaan. Het thema van Dance Valley 2009 is ‘beleving’ en dat willen we weten!
Mijn tekortkoming is dat ik me de dingen keer op keer te simpel voorstel. Dance Valley? Je koopt een kaartje à €85,50, gaat door het hek naar binnen en daar draait een dj plaatjes en dan dans je, in de open lucht, in de modder, samen met een slordige 100.000 anderen. Dacht ik.
Kan iemand me vertellen waar straks in Spaarnwoude de ‘Beleving’ begint, de beleving met een grote B, bedoel ik? Is er een Belevingsleider aanwezig die de massa een seintje geeft en behoedt tegen overbeleving?
Het IVN Kennemerland organiseert in april een cursus Beleef het voorjaar – niet voor mensen die met één been in het graf staan en de zomer nog net hopen te halen, maar voor degenen die het knagende vermoeden hebben dat anderen meer uit de lente halen dan zijzelf.
Beleving, daar ben ik wel achter, is ervaring voor gevorderden; je kunt natuurlijk alles op zijn janboerefluitjes doen (dansen, bloemetjes kijken, geloven, vrijen, je wild ergeren aan de tyfusherrie van Boeings, kreperen), maar de ware levensprof geeft de voorkeur aan dansbeleving, natuurbeleving, geloofsbeleving, seksualiteitsbeleving, geluidsbeleving en pijnbeleving.
Dit weekend staat er in de wetenschapsbijlage van NRC een prachtig stuk over gebieden (zo’n 500 km2) waar de fosfaatrijke bovenlaag is afgegraven in de hoop dat in de nieuwe, voedingsarme grond ‘nieuwe’ natuur ontstaat. Als dat vies tegenvalt, als er geen bevertjesgras wil groeien – en dat gebeurt nogal eens – staan de preciezen (die vijftig jaar geduld willen oefenen en ondertussen met lede ogen toezien hoe de pitrussen alles overwoekeren) tegenover de rekkelijken (ecologen die willen zaaien en stekken).
Een terreinbeheerder stelt in dit verband dat natuurbehoud onderhoud behoeft en wijst op een oppervlakkig stroompje dat zo is geleid dat het over het pad loopt: ‘”Dat geeft een heel andere beleving“, zegt hij. We willen het water zichtbaar en hoorbaar maken, dat is hartstikke mooi.”‘
Zichtbaar, hoorbaar water, het kan gewoon! En is dan alleen nog maar water, in een van zijn ontelbare verschijningsvormen. Denk er de komende week eens goed over na, beste Raarlemmers, en jullie zullen versteld staan hoe veel er te beleven is in deze wereld.
.
Toch zijn het mooie woorden ‘beleven’ en ‘ervaren’. Je moet ze maar eens in hun letterlijke betekenis begrijpen; desnoods nadat je ze twintig keer hebt herhaald in je hoofd. Kijk, je kunt nauurlijk ‘varen’, maar precies op die plek daar ginds varen is ER varen. Een stukje te leven werkelijkheid dat in het verschiet ligt, moet nog worden BE leefd. (betekenen en begrijpen zijn trouwens ook zulke woorden).
Ik bedenk ineens dat ik maar dominee word.
De beleving kun je vinden boven op de heuvel.Daar ga ik namelijk chill muziek spelen met mijn dj.The place to be dus.En beleven zul je!In je hangmatje met de ogen op half 7 speel ik je zo naar ultiem dromenland!!
Op een wijze die ik in dit kader niet nader wens te definiëren, geloof ik je op je woord.
In een Voetbal International uit 1982 kwam ik op plaatsen waar je nu ‘beleving’ zou lezen, woorden als ‘gemotiveerdheid’ en ‘motivatie’ tegen. Uit de jaren zestig herinner ik me het veelvuldige gebruik van ‘spirit’.
Over tijdgeest gesproken: In diezelfde VI stonden van alle contractspelers in de eredivisie gewoon de huisadressen (Wim Kieft – Celebesstraat 25 – 1 hoog etc.). Ondanks dat er toen al sprake was van ‘excessen op de tribunes’, was men kennelijk nog niet bang dat fanatieke supporters van de tegenpartij aan de deur verhaal kwamen halen voor een doodschop.
Nu lachen we nog om zulke aanstellerij, maar over een tijdje is beleving gewoon de nieuwe norm. Net zoals niemand nu nog werkend is, maar allen nog maar hardwerkend. Dingen zijn niet goed, maar helemaal goed. De taal hypert, dus werkt iemand zich inmidels al drie en dertig slagen in de rondte ipv de drie die ik inmiddels al gewend was. En je zet je niet meer voor 100% in, maar voor 200 procent. Ik heb dan altijd de neiging om te zeggen: oei jammer, wij leggen hier de lat bij 215 %. Las ik laatst ook niet ergens iets over een power-nap. Oftewel: een krachtdutje (krachtdut?), en je kunt er de rest van de middag weer tegen.
Mijn moeder zei altijd: ‘ Alles waar ‘be’ voor staat, is niet goed.’
‘Behalve’, zei ik dan.
En dan zei zij weer:
‘Nee, niks behalve…’