“Ik antwoord altijd volledig en naar waarheid. Ik verberg toch nooit wat? Daar ben ik niet eens toe in staat.”
Ton Hooijmaijers zei het tijdens zijn verhoor over de verdwenen miljoenen van de Provincie Noord-Holland, waarna alle aanwezigen in hoongelach uitbarstten en de zitting vanwege de onbedaarlijke hilariteit vijftien minuten werd geschorst.
Niet dus. Voorzitter Joke Geldhof (what’s in a name?) hield haar gezicht in de plooi en wachtte tot de Gereputeerde Gedeputeerde tevreden leek over het effect van zijn retorische vraag. Geldhof (D66), laat ik dat vooropstellen, kweet zich voor zover ik dat kon beoordelen uitstekend van haar taak en liet zich nimmer van de wijs brengen door Hooijmaaiers’ aanstellerij, pathos en branie.
‘Ton Hooijmaijers slaat terug’, kopte het Parool vrijdag en de krant kwalificeert het verhoor als ‘een gevecht in woorden’. Dankzij RTV-NH is dat gevecht van bijna drie uur integraal te zien. Ik heb gefascineerd zitten kijken hoe de getergde TH alles in de strijd gooide.
Volgens de Volkskrant (3-4-’09) waste Hooijmaijers zijn handen in onschuld. Dat is tamelijk zacht uitgedrukt. Deze man, die altijd en volledig naar waarheid antwoordt, zwemt in een meer van onschuld; de ware schuldigen staan op de kust en vervuilen het pure Noord-Hollandse water. Nout Wellink, de wet FIDO, Provinciale Staten, regelgevers, de wereldkredietcrisis… Om er maar een paar te noemen!
(wordt vervolgd; )
P.S. Ton Hooijmaijers is sinds jaar en dag RaDa’s knuffelgedeputeerde; zie categorie Noord-Holland.