Gewoontegetrouw begon ik zondagavond, drie dagen vóór de uitzending van de Radio 105 Broodkast, door de krant te kruimeldieven, op zoek naar ongerechtigheden en stofnesten, vieze klodders en schandvlekken op het blazoen van onze stad. Van een beetje columnist wordt verwacht dat ie flink huishoudt – en de nodige doffe dreunen uitdeelt. Een gemene uithaal op zijn tijd strekt tot aanbeveling.
Er was gelukkig genoeg van mijn gading: zo telt Haarlem 14% PVV-stemmers, die vastbesloten zijn samen een cordon sanitaire te vormen rondom hun weldenkende stadgenoten. Over bruggen en tunnels valt met een beetje goede wil altijd wel wat te vitten, en dan is er natuurlijk het gerestaureerde Paviljoen Welgelegen, waar de Koningin werd rondgeleid vlak voordat het rapport over de 80 miljoen aan verkwanselde provinciegelden verscheen / (schuin streepje, doorhalen wat niet van toepassing is) waar het rapport over de verdwenen Icesave tegoeden pas verscheen nadat de koningin bij CvdK Borghouts en Gedeputeerde Ton Hooijmaijers op theevisite was geweest. De afwas was amper gedaan of de SP ensceneerde een rel rond het ‘regentenbal’, exclusief voor bobo’s met (excusez le mot!) ‘black tie’. ***
Schietschijven genoeg dus en de munitie lag klaar; ik hoefde alleen de trekker nog maar over te halen, toen ik besefte dat mijn humeur veel te goed was om met scherp te schieten. En het was de schuld van Joost Mulder. En van de Letterenloop, georganiseerd voor een goed doel. Na de finish op de ijsbaan zag ik Joost Mulder (blozend als altijd en nog nadampend van de 10 km die hij hollend had afgelegd) in korte broek het podium beklimmen om een lied te zingen.
Welk lied?! Uh…Zíjn lied! Gewoon, Ik ben een Haarlemse Jongen!
En ineens besefte ik hoe bijzonder het was dat niemand besefte hoe bijzonder dat was. En dat het zo gewoon lijkt, komt doordat er in deze stad zo véél mensen rondlopen die (in wisselende samenwerkingsverbanden op allerlei terreinen, op allerlei manieren) hun steentje bijdragen aan de sfeer. Aan het culturele klimaat, zo u wilt. Bij de Dichtlijn, de Vijfhoek Kunstroute, Bach in de Bagger, de Haarlem Kennisquiz, Woorden in de Waag, de Broodkast, Badmutz, Haarlemse Nachten, het Ampzing en ga zo maar door. Als ze geluk hebben krijgen ze een fles wijn met een feestelijke strik eromheen en wat applaus. En ze beleven er hoe dan ook ook plezier aan.
“Dit is een goed stel”, sprak Theo Reitsma bij het EK voetbal in 1988 en zo is het hier ook. Een goede groep. “Ons kent ons”, zeggen zuurpruimen. “Haarlem is een dorp.” En ik geef toe, soms is het een onsje teveel. Dan kent ons ons net een beetje te goed en te lang. Dan ben je tijdelijk op elkaar uitgekeken, of zijn er irritaties. Dan wou je willen dat ‘De Solipsist’ voor de variatie werd gezongen door Sonja Kagie of dat Nuel Gieles eens tapdanste ipv sonoor een gedicht voor te dragen. En dan vergeet je hoeveel armer de stad zou zijn als zo’n groep niet bestond.
Hier in de Broodkast, de laatste van dit derde seizoen, komen veel lijnen bijeen. De presentatrice had een beetje de pee in dat ze als genomineerde NIET de prijs kreeg voor het beste lokale radioprogramma. Daar kan ik me iets bij voorstellen, want samen met Marc v.d. Aart heeft ze echt iets neergezet. Er zijn hoogte- en dieptepunten, maar de Broodkast is hoe je het ook bekijkt een aanwinst voor de stad. Eigenlijk heb ik maar één puntje van kritiek en dat is de afkondiging. Geforceerd vlot, quasi-nonchalant, afgeraffeld in een na-de-laatste-naam-mag-ik-buiten-een-peuk-roken tempo.
MET TAK A TAM ZING CHNOO-SCHAP
BIE SNEDE FO FBODE TENGELSE LEEWOORD
NU- GIELS GAS-TINTEFJOE
MA JAS KOM
BEUSTEMEES BET SNEI EN DE KOFS
PENNE ROB WIE de MAN EN GRONDIUS
SJOOS MOO MAN
EN DE PEES- TAATSI WAS IN HANT FUH MAK FRAART EN SKI-KLAAS tot de volgende keer.
Ski Klaas, uh… Zig-gy Kla-zes, mag ik je vragen de gesprekken van het tweede uur drie minuten in te korten en vandaag bij de afkondiging alle let-ter-gre-pen te laten fonkelen als hagelwitte tanden in een Prodent-reclame? Ere wie ere toekomt: jij verdient het, de vaste medewerkers verdienen het, de Broodkast verdient het en hopelijk gaan we er nog een jaar mee door.
(En de Haarlemse politici voelen zich er wel bij – hier burgemeester Bernt Schneiders op bas. Trouwens, die Koffers hielden après Broodkast de boel in het Patronaatscafé verdomd aardig aan de gang!)
*** Het nieuws van het aftreden van de Gedeputeerden hoorde ik helaas pas toen het te laat was er nog iets over te schrijven
Dank Marius. We nemen het puntje van kritiek mee voor de tussentijdsezomerevaluatie. En dank aan Ma-ri-us Jas-pers voor de ge-wel-dige columns van het afgelopen seizoen. Volgend seizoen weer ?
Regentenbal? Nou, mijn zoon (werkloos, geen huis, geen uitkering, geen geld, geen van alles en nog wat) was er gewoon. Uitgenodigd door de baas zelf. Wel had hij er danslessen voor gevolgd. Daar stond hij dan..met de kamerheer van de Koningin te babbelen, die vertelde dat Majesteit zelf in bad gaat en zijn hulp niet meer wenst en dat soort dingen. Vandaag even de smoking terug gebracht. Aan de reactie van ‘Z’ te lezen zijn de onderhandelingen voor een nieuw en leuk Broodkastseizoen alweer begonnen. Prachtig! Zelf ben ik er nog zelden maar ik gun het Haarlem van harte.
Marius bedankt voor al je preciezige en prikkelende observaties!
Ik heb ‘live’ geluisterd via internet! Een merkwaardige ervaring om in een cafe op de hoek in de Lower East Side, met een dopje in mijn oor, zes uur te vroeg naar De Broodkast te luisteren. Was fijn!
Zet Klazes en Yara komen volgende week naar New York om een promo voor ‘The Broacast’ voor volgend seizoen te filmen.
Tot in de zomer in Haarlem!