Ga naar de inhoud

Klickje

Zouden onze overgrootouders als ze een lichtknopje omdraaiden een gevoel van almacht hebben ervaren wanneer hun 40 Watts peertjes aanfloepten? En elkaar gefeliciteerd hebben dat ze niet al die kaarsen en olielampen meer hoefden aan te steken?

Met de afstandsbediening van de TV zijn we de verbazing al decennia voorbij – die bedienen we gedachteloos, op die keren na dat we op twee meter afstand voor het toestel op onze knieën zitten te vloeken alvorens te ontdekken dat de batterijen leeg zijn.

Autobezitters verdenk ik nog wel van een heimelijk genoegen als ze van verre de portieren ontgrendelen – dat lijkt mij voor de meeste mannen (ik houd een kleine slag om de arm, als autoloos burger) toch een kruising tussen ver-pissen en shooting from the hip.

Sinds kort heb ik er een klickje bij: het zal wel weer slijten, maar de intieme klik als ik met mijn pasje de nieuwe ondergrondse afvalcontainer open, geeft mij telkens een kick.

P.S.  Toegevoegd in de categorie Binnensteeds (links rechts): De Dwarse Man

Nieuw, origineel, zeer goed geschreven weblog; verdient trouwe lezers en bemoedigende reacties, dus ga eens langs, zeker als je van Italië, schaken of poëzie houdt.

5 reacties op “Klickje”

  1. “Heb ik nu wel of niet geklickt?” Onze 4wieler staat derhalve vaker niet als wel op slot. Het starten van mijn motor vind ik nog stoerder! Soms start ik hem alleen maar en kijk quasi interresant naar zijn uitwendige, zijn inwendige veinsend. Met de afvalcontainer om ik niet op dat hoogtepunt.

  2. Wanneer ik oudere mensen hun autootje zie naderen dat naast de mijne staat, moet ik met kracht de neiging onderdrukken om van een afstand mijn portieren te ontgrendelen. Het is mij meer dan eens opgevallen dat oudjes zich bij het klikken van de deursloten en oplichten van de richtingaanwijzers vaak het lazerus schrikken en verwilderd om zich heen kijken. Ik vrees dat ik hier zoveel genoegen in ga scheppen, dat ik binnenkort in de belendende bosjes ga kruipen om naderende oudjes aldus te bejegenen. Ook vraag ik mij af of er in plaats van oplichtende lampen vanuit een te monteren accessoire niet een hardgrondige vloek zou kunnen worden geproduceerd. Voor de zekerheid vergrendel ik de portieren daarna meteen weer, zodat twee keer luid schallend g…verrrrrrd…mme! klinkt. Vroeger hield ik ervan om een portemonnaie aan een nylon draadje op de stoep te leggen (en eigenlijk nog wel). Ik ben ten slotte ook zeer geïnteresseerd in de van origine Amerikaanse verworvenheid om op afstand de automobiel te laten huppelen.

  3. Die ‘klik’ wordt veroorzaakt door een solenoid, of in goed Nederlands, een trekmagneet. Door stroom op een spoel te zetten schiet de metalen kern met een rotvaart de andere kant op dat geeft dat heerlijk geluid.

    Die solenoid is geleverd door de firma vconsyst, en de software die hem aanstuurt is van log-in. Met precies dezelfde leveranciers werk ik aan een geautomatiseerde uitgifte van de Ov-fiets in de Haarlemse binnenstad. Over een paar maanden kun je een fiets lenen met je Ov kaart en dan hoor je 2 keer ( een voor de fiets en een voor de fiets) datzelfde geluid. Alles voor heel weinig. En als dat teveel is wil ik voor de RaDa leverancier wel een testkaartje regelen, gratis en voor niks.

    Over de psychologie van het geluid is op you tube een aardige aflevering van nieuwslicht te bekijken. http://www.youtube.com/watch?v=ZV76eS3L9FI

  4. @H.Sloos: leuk, dat filmpje (ook de designers zelf trouwers). Ik had al wel eens een artikel gelezen over geluidsontwerpers. Voor mijn fietsklickjes zal ik in de toekomst graag betalen, maar tegen een testkaart zeg ik natuurlijk geen nee.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *