Het Haarlems Dagblad en het Raarlems Dagklad (Grote Broer en het eigenwijze, irritante kleine broertje) die in koor reageren… als uit één mond spreken! We maakten het vanmiddag mee in het Teylersmuseum, waar een bijeenkomst werd gehouden over het imago van Haarlem (moet het ruiger, brutaler, crèmiger, kruimiger, kosmopolitischer, gelikter, kekker & gekker, on-Haarlemser of vinden we het eigenlijk wel goed zoals het is, sloom als we nu eenmaal zijn?).
Een van de spreeksters, Mildred Hofkes (specialisatie ‘reputatiemanagement’) powerpointte zonder een woord van waarschuwing vooraf een foto van mediapersoonlijkheid / modejournaliste Fiona Hering op het scherm. Fiona schijnt hier sinds drie jaar te wonen en iemand had uit haar (waarschijnlijk) mond een huppelvlakkig citaatje over Haarlem opgetekend, iets in de trant van ‘het is wel een beetje een tuttendorp, ja, ja… maar ja… ik blijf hier toch wel steeds langer tijdelijk wonen, merk ik.”
“Wat denken jullie nou als je zoiets ziet?” vroeg Mildred, de zaal erbij betrekkend. Het bleef even stil. En toen gebeurde het, alsof ik samen met Richard Stekelenburg, die naast mij zat, de hele middag had gerepeteerd. Precies tegelijk, luidkeels:
“Het is een dom wijf!” zei hij.
“Het is een dom wicht!” zei ik.
En we keken elkaar tevreden aan.
P.S. Verder hebben we ons niet misdragen en goed opgelet. Het nieuwe gedicht dat de stadsdichteres voordroeg staat morgen in het HD en donderdag in de Stadskrant.
Wat een tut!
De enige en echte reactie mogelijk gezien de omstandigheden.Wellicht een “Muggenzift”van maken?(Ik ben….en ik wil graag muggenziften over het feit dat
Fiona in Haarlem woont.)
Ik zou haar vragen voor de rol van MamaLoe in de nieuwe Pipofilm.
Er komt toch wel een nieuwe Pipofilm?
Hoog tijd voor een ballotagecommissie bij de toelating van nieuwe Haarlemmers. Richard S. en de hoofdredactie van RaDa mogen daar wat mij betreft zitting in nemen
Het domme van Hering met haar ‘tuttendorp’ is dat ze een idée rexc3xa7ue nakakelt. De Amsterdamse immigrés hier in de buurt roemen het bedaagde en rustige (lees: veilige) leefklimaat in hun nieuwe woonplaats. “Plus goede scholen, de duinen, het strand en Amsterdam is bovendien dichtbij!” Ik vraag me af of Haarlem ooit nog af komt van dit kleinsteeds-vredige imago (sinds Beets?). Ik (40 jaar Amsterdam/22 jaar Haarlem) betrap mezelf ook wel eens op vooroordelen over mijn geliefde stad. Als ik een man in onze straat urenlang zie pielen aan zijn fiets – onder meer met kwastjes met tien haren! – en weet dat diezelfde man ook nog als een cerberus waakt over het correcte gebruik van de afvalcontainer, dan denk ik ‘Gotogot, wat een Haarlemse tut’. In Amsterdam heet zo iemand ‘gadgetfreak’ en ‘pionier sociale controle’.
Haarlem is een gemarginaliseerd geval geworden. Waar je ooit rechtstreeks naar Maastricht kon, moet je nu voor iedere treinreis voorbij A’dam overstappen. Alleen door stoplichten gedoseerd mag je met je autootje op de A9 komen. Verbeteringen in het openbaar vervoer (Z-Tangent) worden door nimby’s, die zich gesteund weten door laffe politieke partijen, op een laag pitje gezet.
Ik verwacht dat de bestuurlijke of rechterlijke taken die de hoofdstad van NH nog resten, vanwege verregaande incompetentie t.z.t. zullen worden overgeheveld naar A’dam. Haarlem raakt ook economisch, meer dan andere steden, in de versukkeling, zoals ooit bij Hoorn en Enkhuizen het geval is geweest.
De vraag is natuurlijk of deze gang van zaken niet een ‘blessing in disguise’ is.
@Carel : en het antwoord op die vraag is natuurlijk dat het idd een ‘zegen in vermomming’ is. Als een poes in haar slaap ergens vanaf dondert kan zij daarna een smoel opzetten alsof het ‘allemaal zo bedoeld is’. Dat smoel zou Haarlem zich moeten aanmeten. ‘Versukkeling is een keuze’ wordt de nieuwe leuze.