Drosteboulevard

Bij het Max Euweplein zat een eenzame stratenmaker op zijn knieën te legpuzzelen met de laatste klinkers. En op de Drosteboulevard werden we in de harde wind levend gezandstraald, zo nieuw is de buurt nog. Duidelijk nog niet ‘ingewoond’.

Enige terughoudendheid is daarom gepast, maarre… Laten we zeggen dat ik geen enkele aanvechting had in looppas de dichtstbijzijnde makelaar te zoeken. De menselijke maat ontbreekt daar aan het Spaarne, een beetje speelsheid, een tierelantijntje hier en daar, een visueel spraakmakertje.

Al zijn er natuurlijk altijd mensen die zich niet laten kisten en hun eigen smaakaccenten aanbrengen. Gewoon, een beetje leven in de brouwerij!

“Die architect krijgt een dubbele rolberoerte als hij dit ziet”, zei ik tegen de huisdichteres, toen we midden in de steengeworden artist’s impression langs dit huis aan het Thorbecke-/Oranjeplantsoen kwamen.

P.S. Voor kinderhouders/kinderhoeders: Het RaDa, zoals bekend geen vriend van de wipkip en de wipvis, trof een nieuwe variant van dit speeltuig aan, die ik (flabbergasted) de wipniks zou willen noemen.

En wie vreselijk veel zin heeft zijn kind te roerbakken, kan terecht bij deze kinderwok. Of is het een peutersatellietschotel?

Of… of… is dat juist de bedoeling, dat je de verbeelding zo weinig aanknopingspunten geeft, dat ie als een gek aan het hyperfantaseren slaat?

Voor liefhebbers van het genre, zie ook Niet vies worden.