Kunnen ze die wereldcrises en epipandemieën niet beter in andere landen houden, vraag ik me af. Nederland is daar immers volkomen ongeschikt voor – ontberingen, dagelijks vijf pagina’s rouwadvertenties, vechten om de laatste vaccins…
Of laat ze anders in elk geval de Parklaan erbuiten houden! Daar hebben ze al genoeg te stellen met hun ratten. Grote Broer het HD opende er vandaag het regiokatern mee: ‘Rattenplaag aan de Parklaan’.
Grote foto van Niek. Geen rat, maar buurtbewoner (stoere kaaklijn, dertiger) en rattenslachtoffer. Niet dat hij met aangevreten oorlelletjes ontwaakte in een omsingeling van die uitgehongerde stinkbeesten (“sommige zo groot als biggetjes!”) en ze ternauwernood met de schemerlamp van zich af kon houden. Zo erg was het niet, maar ze trippelden wel door zijn achtertuin, een tuin die nota bene grenst aan crèche Kakelbont.
Volgt Nieks relaas, over zijn gevecht van twee dagen. Niet met de ratten, maar met de instanties. Die lelijk in gebreke bleven, die nadat hij maandag alarm sloeg niet zoals beloofd terugbelden, die op woensdagavond weigerden uit te rukken toen er een dode rat op de stoep lag. Je kon het die rat niet kwalijk nemen, dat is hun aard, die beestjes weten niet beter als ze dood zijn, maar hij lag daar ondertussen wel. Voor de deur. En de ongediertebestrijding (Aldemi & Actief) bestond het te suggereren dat Niek het beest zelf even opruimde of uit het zicht legde.
Alle empathie op een stokje, voordat jullie te veel gaan meeleven: ze vroegen hem niet de begráfenis te organiseren. Even dat beest in een vuilniscontainer kieperen was genoeg. Geen lekker karweitje, maar rattenshit happens. Toch denkt Niek daar volgens het HD anders over: ‘De bewoner verbaast zich over ‘het slechte voorbeeld’ dat de betrokken partijen geven. “Spelende kinderen denken op deze manier dat het gewoon is dat zo’n dood beest daar ligt. Wellicht dat ze elkaar opjutten en ermee gaan spelen. De gemeente en betrokken partijen zouden hier duidelijker mee om moeten gaan.”‘
Ik ben bang dat ik er naar van ga dromen, beste Raarlemmers. Van Niek, niet van die ratten.
Want waarom kan zo iemand (want ze zijn met heel veel, al zie je ze niet altijd!) niet gewoon zeggen dat die vieze pestbeesten moeten worden uitgeroeid? In de hele wereld, te beginnen in de Parklaan? Met gif, met klemmen en vallen, met dorsvlegels! Met een illegale door hem zelf bediende vlammenwerper desnoods, als de gemeente hem in de kou laat staan! Waar zijn zijn dierlijke instincten? Waarom verschuilt hij zich achter crèche Kakelbont, achter spelende kinderen, achter opvoedkundige principes, verantwoordelijkheden en voorbeeldfuncties? Waarom toch dat GEMIEMEL?
Kan dáár niet een bestrijdingsdienst voor komen?
P.S. Voor wie benieuwd is hoe het verder ging: donderdag is de rat van de stoep verwijderd en bij de crèche zijn inmiddels lokdoosjes geplaatst. Tot Nieks teleurstelling is hij daar niet in gekend. Nu blijft de onzekerheid knagen. Hij heeft bovendien het sterke vermoeden dat de ratten in zijn tuin niet celibatair zijn: “We zien zowel grote als kleintjes voorbijschieten, ze zijn zich dus aan het voortplanten. Wie weet hoeveel er zitten?”
Ratten zijn tot daaraan toe, maar gisteravond zag ik een Ara in een eik aan het Kenaupark, hoek Parklaan! Gewoon zo’n rooie echte Artispapegaai, met gele en blauwe staartveren. Groene papegaaien – halsbandparkieten – zijn inmiddels normaal in het straatbeeld; hordes, meutes, maar nog geen massa’s [Canetti, Massa en Macht].
Hij had het zo naar zijn zin daar, eikelvretend; het was een lust om te zien. En wat een tevreden kreten slaakt hij, zeer opvallend. Je moet hem wel bekijken.
Wie kommert & kwelt er dan nog om zo’n aardige rat?
De onzekerheid blijft knagen, mooi!
Kees,
Wij van hiero zijn die mooie Ara’s allang gewend. De meesten horen thuis in Elswout. Daar vandaan maken ze korte, luidruchtige uitstapjes. Jaarlijks worden hun jonkies gestolen door onverlaten. Er leven ook olifanten in de duinen maar die houden we vooralsnog verborgen voor het kwaadwillende publiek.
In m’n vakantie, tentje, werd ik ‘s nachts wakker omdat er een vos aan m’n hoofd stond te snuffelen. Dit aan de rafelrand van Berlijn. In m’n Haarlemse douche trof ik ‘s ochtends ooit een dooie muis aan, ik voelde ineens iets zachts, iets weeks, iets nats onder m’n voet.
De betreffende ara’s zijn een enkele keer ook in het Heemsteedse te bewonderen. Evenals een aantal pauwen, maar dat zijn localo’s.
Wel nieuw zijn een aantal parkieten die de buurt op stelten zetten. Wel leuk voor de variatie in vogelgezang.
Ratten hebben we ook, maar dan de tamme variant. De wilde zie ik liever ook niet in de tuin. Overigens mag meneer Niek eens bij zichzelf en zijn buren te rade gaan. Die ratten komen alleen als er iets te eten is. Kwestie van netjes je troep opruimen dus.
Juist! dit gevoel bekroop mij ook. Die Niek,kan die niet gewoon z’n handen laten wapperen, waarom wachten op de profi’s. Hij heeft toch zeker zelf ook een verantwoordelijkheid.
Let trouwens ook op de berichtgeving over de “meeuwenplaag” in Haarlem-Noord en de reactie van ons knuffelraadslid daarop.
Die groene parkieten zijn bij ons dan weer een soort plaagje aan het worden: ze zitten langzamerhand in elke buurt in Amsterdam. Vergelijkbaar in aantal met eksters.