Grace Kelly-rol

Het leven… kennen jullie dat? … het leven brengt voorspoed en tegenslagen, ups en downs, uitglijers en opvliegers en meestal wordt de hele bliksemse reutemeteut ook nog eens te pas en te onpas danig door elkaar geklutst door de Grote Klutser met zijn Grote Kluts. Daar komt nog bij, kwesties die vandaag van een wurgende importantie zijn, zetten we straks met een glimlach bij in de stellage met futiliteiten, wissewasjes, onnozele akkefietjes en anecdotes.

Waar had ik het over? O ja, nog nergens over, maar toen ik vanmiddag bij de kapper zat, zwenkte de deur open en daar stond een klee-gaatje van mijn kapster, vers van de scooter, helm nog op.

“Heb je het gehaald?”

“Nee… Het ging eerst allemaal wel goed, eerst…”  Ze wou er liever niet over praten, zoveel was duidelijk. Tuurde ontgoocheld naar de losse plukken haar onder mijn stoel, maar…

“Nou? Waar ben je dan op gezakt?”

Het duurde even voor het hoge woord eruit kwam.

“Op de Grace Kelly-rol.”

Ik beken, er ontsnapte mij een zeer gnifgnifgniffelig gniffeltje. Waar een mens al niet op kan zakken! Thomése-kroes, André Rieu-manen, Frits Barend-stro, Jules Deelder-plak, Pienaar-staartjes…

Thuis verdiepte ik mij in de materie en pas toen drong de tragiek van haar falen tot mij door. De Grace Kelly-rol– lieve hemel, we hebben het dan wel over zo’n twintig handelingen!

En hoe makkelijk kan het niet gebeuren dat – net wanneer je als nerveuze examenkandidaat denkt een onberispelijke rol af te leveren – de Bouclé-clipjes losschieten. Er is geen houden aan: onder je wanhopige vingers zie je hoe de lange lokken als bij afspraak kapsel & baard van Chriet Titulaer nabootsen.

Ups en downs, hoogte- en dieptepunten, ja, zo is (of had ik dat nou al gezegd?) het leven.

.