Je kon ze, volgens Neerlands Hoop in Bange Dagen, wegschoppen of met een ijzeren schep doormiddenslaan. Waarschijnlijk waren dat van die grote loeders, met tentakels die met gemak je taille driemaal omwikkelden en dan nog een stukje overhielden om je een gemene jeuk te bezorgen aan knieholtes en kuiten .
De kwallen die vanmiddag aan het Zandvoortse strand in groten getale de vloedlijn versierden, zagen er onschuldiger uit en poseerden gewillig voor mijn camera.
OK, die laatste is een nepper, maar op een gegeven moment raak je overgeconditioneerd en schiet je af op alles met grillige uitstulpingen.
De laatste afbeelding kan als schokkend worden ervaren – een babykwalletje dat in Bloemendaal zijn laatste rustplaats vond.
Maar voordat we met zijn allen al te sentimenteel worden: ‘Een kwal heeft geen bloed, hart, skelet of hersenen’, lees ik op deze site voor wie wat meer van deze wezens wil weten.
Het lijken wel de onidentificeerbare glasobjecten van Jolanda Prinsen!
http://www.kunstlijn.org/html/kunstenaars/Prinsen.html