“Hebben jullie de zeehonden al gezien?”, jubelt een vrouw aan het strand bij Zandvoort. Ze tuurt door haar verrekijker. “Het zijn er wel vijftig, grote en kleintjes!”
Ik (bril thuisgelaten) zag niks, de huisdichteres zag er eentje heel even, een snorhaartje in de branding, maar daar bleef het bij. We liepen verder, steeds gefrustreerder, maar na ons keerpunt zagen we ze met grote regelmaat. Het RaDa schreef al eens eerder over een zeehond, een hele sneue bij IJmuiden, met een zendertje op zijn kop, maar deze stoeiden er vrolijk op los.
Het was voor mij de eerste keer dat ik hier zeehonden zag. Op Orkney hadden we een ‘eigen’ zeehond, die als we een strandwandeling maakten met ons meezwom voor de gezelligheid en daarbij keek of hij Nederlands verstond. Toen we de boot naar huis namen, stak hij even zijn snoet boven water in de haven.
Nog even gekeken bij Twitter Search, en daar waren de Zandvoortse zeehonden goed voor één melding.
Als ze van die dingen op hun kop hadden, kunnen het ook zwemmende herten zijn geweest. Toch?
Mijn vriendin en ik werden door 2 andere wandelaars vanmiddag (23/3, 14:40-45) op een gewezen ter hoogte van strandtent Lux. Hij/zij was helemaal in z’n eentje, arm beest. Het was vrij duidelijk dat hij niet het strand opkwam vanwege de mensen. We vroegen ons af van welke zandbank ze komen en hoeveel kilometer zwemmen dat wel niet zou zijn.
@Willem: Ik herinner me een tijdje geleden iets te hebben gelezen over een voorstel om tussen Langevelderslag en Z’voort een rustplek voor zeehonden in te richten – op dat stuk strand zouden dan geen mensen mogen komen. Maar of het ervan komt?