We zagen er vier staan die zondag in Duin en Kruidberg. Zomaar langs het pad. Ze zijn niet eens zo heel zeldzaam, heb ik later begrepen, maar voor mij was het de eerste keer dat ik ze van dichtbij zag. Volkomen in hun element. Robuust, zelfbewust, en op hun gemak, alsof ze nergens liever wilden zijn dan daar.
Wij voelden ons bevoorrecht dat ze daar zo stonden. Als vanzelfsprekend. Roerloos. Alleen voor ons! Overigens was de fascinatie niet wederzijds. Ze toonden niet de minste nieuwsgierigheid.
Er was in de wijde omgeving geen beheerder of boswachter te bekennen en de verleiding was groot om er een te bestijgen en te kijken of ze te porren waren voor een paar rodeostunts. Uiteindelijk liet ik de Wackers echter ongemoeid, uit respect voor de natuur.
We hebben ze zelfs niet iets toegestopt uit onze lunchpakketten. Het is beleid om Wackers ‘s winters niet bij te voeren. Voor stadsmensen lijkt dat soms wreed, maar dit trotse exemplaar heeft de barre periode in elk geval voortreffelijk doorstaan.
Vergeleken bij een Wacker is Bambi een onsympathieke macho. Je zou er vegetarier van worden
Zijn de Wackers bijgevoerd deze winter? Ziet er zo goed uit.