Beginnersgeluk? Heel goed mogelijk, ik had nog nooit eerder pissebedroulette gespeeld.
Het was duivels spannend!
Een pissebed werd door de uitbaatster (een blond meisje van een jaar of tien) voorzichtig in een plastic koffiebekertje gedaan, dat ze ondersteboven midden op het speelbord zette. Wij plaatsten onze inzet. Ik €1,50, de huisdichteres €0,70 en P.M. Delèfre legde zonder blikken of blozen zijn blinkendste 2-euromunt op tafel.
Terwijl de Koninginnedagmeute onverschillig voortsjokte door de Grote Houtstraat, voltrok zich het drama. Het bekertje werd opgetild, de pissebed draaide een oriëntatiepirouette, wist het even niet. Al zijn 14 pootjes leken een andere kant op te willen.
Toen dribbelde hij op bevel van het oppercommando door neutraal gebied naar het rode vakje met de 70 cent. De huisdichteres slaakte een kreetje en rekende zich al rijk. De pissebed stopte, wriemelde wat met zijn antennes. Hij verlegde zijn koers naar het lege, witte vakje, dat hij evenwel niet betrad. Centimeters lang volgde hij nauwgezet de grenslijn tot hij de (mijn!) blauwe zone bereikte en – tot ontgoocheling van iedereen op mij na – daar pas sloeg hij rechtsaf.
De bank keerde keurig uit. De pissebed ging terug naar zijn hotel, een plastic superboerenroomijsbakje met luchtgat, humus op de bodem en stukjes wortel en sla. ‘s Avonds ging hij terug naar de tuin, verzekerde het meisje mij, toen ik (met de winst in mijn achterzak) informeerde naar de ethische kant van de zaak.
.