Ga naar de inhoud

Merde

Al sinds de late middeleeuwen is hondenpoep de grootste ergernis van Haarlemmers (ergens rond 1350 nam het de eerste plaats in de peilingen over van varkenskeutels of – daar wil ik vanaf wezen – de builenpest).

Hondenpoep wint het met glans van brommerlawaai, zwerfvuil, zwervers, weesfietsen, buitenlanders, andere Haarlemmers, drugs, slechte drugs, onkruid tussen de stoeptegels, opdringerige colporteurs, meeuwen, incompetente stads- en autobestuurders, infantiliteit bij volwassenen en wegopbrekingen.

Hondenpoep ligt hier van oudsher gewoon slecht en dat praat je de bevolking niet uit zijn hoofd. Een Haarlemmer die moet kiezen waar hij zich aan ergert, gaat blind voor de hondenpoep. Je kunt je eraan ergeren, maar het is niet anders. Zo zijn wij opgevoed.

Ook voor toeristen valt het niet altijd mee hun goede humeur te bewaren. Gisteren liep ik in de Lange Annastraat achter een gearmd stelletje. Ze keken naar de geveltjes, gluurden tussen vitrage door naar de interieurs en hadden oog voor van alles behalve de grond onder hun voeten. Toen ik de jongen een verwensing hoorde slaken, dacht ik te weten hoe laat het was.

Maar dit was een wel erg ongebruikelijke variant: hij was niet in de stront getrapt, maar in een plastic poepzakje dat daar lag. De inhoud… juist ja, die inhoud was bruin en half vloeibaar en had dankbaar de vrijheid gezocht in diverse windrichtingen.

Ik wilde net met een sardonische grijns mijn deelneming betuigen namens al die lotgenoten die sinds de late middeleeuwen met tandenstokers, zakmesjes en oorwatjes in de weer waren geweest om het profiel van hun zolen te reinigen, toen ik doorkreeg dat het Fransen waren, die mijn goede bedoelingen waarschijnlijk niet zouden begrijpen. Merde!

.

1 reactie op “Merde”

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *