Alternatieven

Voor hippie heb ik nooit gedeugd, maar als je, zoals ik zondag, door omstandigheden een avondje bij een festival in Ruigoord bivakkeert, dringt de betekenis van het woord ‘alternatief’ ineens weer in volle hevigheid tot je door. Je bezint je onwillekeurig op je eigen levenswandel en stelt je voor hoe het zou zijn om als late bekeerling je degelijke stappers te verruilen voor sandalen, en je colbertje voor een hemelsblauwe cape met gouden sterren erop geborduurd.

Vreest niet, beste Raarlemmers, het gaat niet gebeuren, net zomin als ik bij een ontstoppingsbedrijf ga werken, hoe opgewekt die man ook was die vanochtend in onze gootsteen kwam poeren met een elektrische veer. Hij was even blij als wij toen het water weer wegstroomde. Ja, een mooi beroep, dat vond hij zelf ook: als je komt zijn de mensen vaak wanhopig, en als je weggaat zijn ze nog dagenlang blij elke keer als ze met goed gevolg doortrekken. Dankzij jou!

En als ik dan eenmaal in de alternatievenmodus zit, is er geen houden aan. ‘s Middags was ik met de huisdichteres in de Waarderpolder, bij bronsgieterij Kameleon. Daar werkt Graziella Curreli in opdracht van de gemeente aan een drie meter hoog beeld van Kenau en Ripperda, dat bij het station komt te staan.

Kijk, dit is Kenau in haar blootje – de laatste vrouw die je je ooit in haar blootje zou willen voorstellen (om van die borrelprikkertjes in het vlees maar te zwijgen), maar de schaalmodellen worden pas later aangekleed. En bij zo’n kolossaal beeld moeten de proporties dan nog weer worden aangepast. Meer over het productieproces staat op Graziella’s eigen website en op haar weblog. Zoiets moet het uiteindelijk worden:

 In de gieterij stond een knoert van een oven, waar het wassen model maar liefst een week in moet staan, verpakt in vuurvast materiaal, tot alle was eruit is gesmolten en de ontstane holte kan worden volgegoten met brons. Mooi, ambachtelijk werk doen ze daar! De Bronstijd is al 3000 jaar voorbij en ik had geen vermoeden.