Ga naar de inhoud

Stemmen met de voeten (2)

Gelijk krijgen, daar krijg je nooit genoeg van!

In een van de leukste RaDa-categorieën, Van Die Dingen, schreef ik in augustus 2005 over eigenwijze voeten die zich niets gelegen laten liggen aan wat horticulti-ontwerpers bedenken en zelf wel bepalen waar ze banjeren. In het Kenaupark schiepen die voeten een wandelpaadje, dat later vierbaans werd.

Zie hier voor het stukje met home-made situatieschets.

Gisteren was dat officieuze pad afgezet. Opgebroken! Het wordt een officieel pad. Kwestie van voortschrijdend inzicht.

 

7 reacties op “Stemmen met de voeten (2)”

  1. Wij hebben in de buurt ook zo`n kaal gewandelde strook in het gras, maar hier blijven ze die hardnekkig opvullen met nieuwe grasrollen. Op andere plekken zaaien ze het in, oftewel voeren ze de duiven. 🙂

  2. Ik heb ooit een gedicht gelezen van een Groot Dichter (Nederlander) over dit verschijnsel, en probeer dat al jaren terug te vinden, maar zonder succes. Ik zou dankbaar zijn als iemand me kon helpen…

  3. De link naar Stemmen met de Voeten (1) werkte eerst niet, het was dus eigenlijk geen link. Nu moet hij het doen.

  4. De grote vraag is nu wel: gaat het helpen? Gaan die 300 Novascholieren op weg naar school binnen de lijntjes blijven?

  5. Wie was die Grote Nederlandse Dichter toch? Het liet me niet meer los. Nadat ik vanochtend mijn reactie hier geplaatst had, bleef de kwestie aan me knagen. Laten we eens rustig elimineren en deduceren…
    Het moest een na-oorlogs dichter zijn, een beetje blijmoedig filosofisch, iets met natuur ook. Humanist. Dick Hillenius? Chris van Geel misschien? Zelfs Benno Barnard dacht ik even aan, en toen plotseling wist ik het, met zo’n orgastisch gevoel van opgelucht zeker weten: het was Hendrik van Teylingen! Echt een (helaas ietwat vergeten) Groot Dichter, en één die ik in de kast heb staan. Thuisgekomen heb ik zijn bundel “Van aldoor groter hoogte plat op het zeil” tevoorschijn gehaald, en na enig bladeren las ik:

    Hee!

    Om de rechte lijnen te breken
    Zijn er kronkelpaden aangelegd
    Tussen de blokken! Nu wordt een bocht,
    Zoals alle voetgangers weten,

    Vlak langs de binnenkant genomen!
    De buitenkant blijft onbetreden
    En, gezien de wens tot afsnijden,
    De binnenkant meestal ook, slome!

  6. @Roberto: het gevoel van opgelucht zeker weten (al dan niet orgastisch), dat herken ik!

    En een gedicht met drie uitroeptekens in acht regels is die zoektocht dubbel waard!!!

  7. Ja, zijn ‘Kastanjes’ (ooit door Komrij uit het vuur gehaald) mag er ook zijn. Zeker op de dag dat alle kastanjebloesem uit de boom is gewaaid.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *