Brugwachtersgeluk

Na de tunnelmoord nog een scenario.

Oudere brugwachter, man alleen. Het lot is tamelijk onbehouwen met hem omgesprongen.

Vanuit zijn benauwde cabine ziet hij illusieloos het leven aan zich voorbijtrekken. Beneden de beroepsvaart, plezierjachten, rondvaartboten, een enkele kanoër; over de weg iedereen die zo nodig naar een andere oever moet: pizzakoeriers, postbodes, buggy’s en begrafenisstoeten, huisvrouwen op de fiets met uitpuilende tassen. Scharrelaars, twijfelaars, doordouwers.

Als zijn dienst er ‘s avonds op zit of als het erg stil is op de rivier, draait de brugwachter plaatjes. In zijn huisje heeft hij een eenvoudige grammofoon staan, en een platenkoffer met singletjes, gered uit zijn jeugd. 45 toeren – hij is verknocht aan oude jazz. Dan kan het zomaar gebeuren dat zijn ogen mistig worden, dan versoepelen de harde lijnen in zijn gezicht.

Niemand die dat ooit ziet, tot op een dag…

En hier moet Alex van Warmerdam het maar van mij overnemen, of jullie zelf natuurlijk. Regel een leuke ontmoeting voor die man! En die brug staat er al. Hier in Haarlem, over het Spaarne.

De ‘tijdelijke’ cabine op de Lange Brug is sommigen (en bovenal architect Asselbergs) al 17 jaar een doorn in het oog. En kijk, daar staat de grammofoon!