Ga naar de inhoud

NS zet bussen in

Ja, we wisten van de ‘geplande werkzaamheden’. Heen waren we daarom met de regio-taxi naar Amsterdam gegaan, met mijn moeder naar het Concertgebouw. De terugreis verliep stroever.

Van CS tot Sloterdijk reed de trein. Buiten stond een bord ‘Naar de NS-bus’, met een pijl naar rechts. Wij volgden die pijl, maar er was heel veel rechts en die pijl bleek enig in zijn soort.

Er stond ergens een bus, van Jan de Wit, maar die ging niet naar Haarlem. Een mini-busje trok op, zou dat…? Er drentelden steeds meer reizigers rond met een Haarlem???????-vraagteken op hun voorhoofd. Een van hen wenkte en wees op een in de verte geparkeerde rode touringcar. Met een vijftiental reizigers draafden we erheen, maar het was niet ‘onze’ bus.

‘De NS zet bussen in’, schamperde ik, ‘maar waar?’ Na een kwartier gedreutel werden we door een voorbijganger een ijzeren trap afgestuurd. Verderop stond een eenzame bus. In optocht trokken we erheen. Een man met groen  fluorescerend hesje sloop weg, de chauffeur postte grimmig bij de voordeur.

“U moet niet bij mij zijn!” Ik moest wel bij zijn bus zijn, daarover ging mijn kritiek. “Drieduizend anderen konden ‘m toch ook vinden? Het hele weekend al!?” Zo niet de mensen die tegelijk met mij vergeefs zochten. “Dan is er zeker iemand even naar de WC geweest. Is dat nou zo gek?” Op zich niet, maar niettemin…

Hij zou mij straks laten opnemen in zo’n verontrustende statistiek, voelde ik, ‘verbale agressie tegen OV-personeel’.

Voor hij wegreed, wenste de chauffeur iedereen overdreven vriendelijk een zeer plezierige reis, maar al na twee zinnen viel hij lelijk uit zijn rol: “… dan zit mijn dienst er gelukkig op en dan ga ik een feestje vieren.”

Op de Parklaan stapten we uit en liepen naar het station. Daar wachtten twee vlotte meisjes ons op. Ze grabbelden in een van hun goed georganiseerde kartonnen dozen en overhandigden ons glimlachend een kleine attentie.

 Er zat een Twix in. Een geplande Twix, beseften we vertederd. Want ze laten je heus niet zomaar aan je lot over bij de NS.

.

5 reacties op “NS zet bussen in”

  1. Ik ben vandaag naar Enkhuizen geweest, de enige stad die vanuit Haarlem zonder enige hindernis te bereiken was. Daar werd uiteraard zo weinig mogelijk ruchtbaarheid aan gegeven maar het bood waarachtig weer eens dat ouderwetse zondagmiddag treinreisgevoel.

    Een heel treinstel, het was een dubbeldekker, voor mij alleen. Op de heenweg werd ik al verontschuldigende door de gele doosjes meisjes aangesproken “excuus voor de vertraging”, en als troost een chocolaatje van de NS..

    Op het station aangekomen was de omroeper duidelijk verveeld, weinig treinen en vertragingen. Daarom besloot hij het niet aanwezige publiek te wijzen op de mogelijkheid om via Uitgeest naar Amsterdam NS te reizen,… net iets meer dan 50 minuten reistijd.
    Op de terugweg kreeg ik bij de uitgang twee doosjes ‘chocolaatjes’ ze moesten er vanaf.

  2. ‘gele doosjes meisjes’ het is niet zo bedoeld, weet ik, maar toch, het biedt een wat onfris woordbeeld.

  3. @Rigo Reus ; Het ietwat ‘onfrisse’ woordbeeld wordt geheel zelfstandig tot stand gebracht door uw eigen hersencellen.

  4. @Vandaag in ’60 seconden’ in het HD een verhaal van iemand die(voorzien van een NS-reepje) met de NS-bus van H’lem naar Sloterdijk ging. Die bus nam een verkeerde afslag de snelweg op. Vlakbij RAI keerde hij; reisduur H’lem Sloterdijk: 45 minuten.

  5. Ook ik moest naar Amsterdam. Of eigenlijk hoefde ik helemaal niet naar Amsterdam bleek later, wat het allemaal nog erger maakte.

    Mijn buschauffeur had er ook in het geheel geen zin in. Op de terugweg kreeg hij bonje met een nietsvermoedend bestelauto’tje. Al toeterend en met een vaartje van 130 km/u haalde hij het ding in terwijl wij, de passagiers, ons angstig vastgrepen aan de stoelen. Hij maakte nog een rondje bij Haarlem Spaarnwoude, pikte een moeder en haar jonge kind op, werd razend omdat ze geen goedemiddag had gezegd, bleef nasputteren, nam alle bochten scherper dan strikt noodzakelijk en uiteindelijk haalde iedereen opgelucht adem bij aankomst op de Parklaan.
    Onvrede en Macht, een gevaarlijke combinatie…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *