In deel 1 van deze mini-serie hielden wij ons bezig met het fietszadel in optima forma: symmetrisch, gaaf, veerkrachtig. Gezonde, blije zadels in de bloei van hun leven.
Vandaag gaat het over aftakeling en gebreken. Over overbelasting en slijtage en hoe je daar als zadel – voor iedereen zichtbaar – aan kapot gaat.
Sommige krijgen een dwarslesie, andere (kwestie van rijstijl of zitvlakverdeling?) barsten in de lengterichting open.
Bejaarde gel-zadels vertonen symptomen die verwant lijken aan die van de gevreesde kastanjeziekte: ze splijten open en uit de open wonden lekt allerlei viezigheid.
Ook zadelkanker bestaat: soms puilt uit een gescheurd zadel een soort gel-tumor, zoals uit dit Selle Royal.
‘Are you sitting comfortably?’ vroeg de Monty Python interviewer aan the man with three buttocks en dezelfde vraag zou je willen stellen aan de eigenaars van sommige zadels.
In een eeuw van exorbitante zelfverwennerij is het verbazingwekkend hoe veel landgenoten masochistisch blijven rondrijden op billenprikkers en naadknagers. Zelfkastijding? Maar welke god is hiermee gediend?
In mijn zoektocht naar wat ik nu werkelijk wilde met mijn leven heb ik ooit een blauwe maandag voor een geluidsproductiebedrijf gewerkt. Dat was in de tijd dat de 06 lijnen in opkomst waren. De directeur van het bedrijf kwam met een ‘briljante’ vondst: de scheldlijn. Daar kon je dan collega’s mee doorverbinden en die werden dan nietsvermoedend verrot gescholden door iemand op een bandje. Mij werd gevraagd om een lijst scheldwoorden samen te stellen. Echt iets voor mij… Ik kwam niet veel verder dan het woord ‘zadelsnuiver’. Ik weet nog dat de directeur mij in verbijstering aanstaarde : ‘is dat het ergste dat je kunt verzinnen?’,vroeg hij. Ik vond van wel.