Ga naar de inhoud

Best wel…

Ik geef weermannen niet graag gelijk, maar inderdaad, Errrrrwin Krrrroll, vanochtend was het barrrr koud. Geen fietsweerrrrr, maar zelfs bij mijn wandelingetje van een kwartier vanaf het station raakte ik vernikkeld.

Pfff, koud, dacht ik.
“Koud, hè?” zei een kleegaatje toen ik binnenkwam.
Ik kon het alleen maar beamen.
“Grrrrrod wat grrrrruwelijk koud,” zei een ander, die wel had gefietst.
Ik sprak hem niet tegen.
Vannacht was bij iemand in de straat de stroom uitgevallen.
Bij deze koude?!
“Werd het niet sterrrrrvens koud?”
Zoals we al vermoedden, warm was anders.

Nog nooit was empathie zo makkelijk als vandaag. Koude mensen die met koude mensen praatten over de koude – snijdende koude, aanhoudende koude, siberische koude. Ik schat dat ik vandaag minstens twintig keer ‘koud’ heb gezegd. Vermenigvuldig dat met 15.000.000 Nederlanders, kleumend op pontjes, blauwbekkend bij bushaltes of ontdooiend bij een hete radiator.

Stel je de kaart van Nederland voor en elke keer als iemand ‘kou’ of ‘koud’ zegt, gloeit er een lampje op. Het totaaleffect zou een spectaculair vuurwerk zijn, geproduceerd door mensen die allemaal weten dat de ander al weet wat zij gaan zeggen.

Ik vind dat een hartverwarmende gedachte. Zo, en nu eerst een nieuwe briket in de kachel.

.Wie het trouwens ook koud had… Aan de Garenkokerskade kwam ik (dat is lang geleden) weer een Amsterdammertje in den vreemde tegen.

Zie ook hier, hier, hier, hier en hier 

 

2 gedachten over “Best wel…”

  1. ook een Amsterdammertje in den vreemde

    Ik heb vandaag een winterjas gekocht. De heenweg was bar koud.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *