Haai-lemmers

Je moet goed voor jezelf zorgen, maar hoe goed? Wat vinden jullie, Haarlemmers / Haai-lemmers?

Bij ons ging het zo, toen er maandag geen water meer uit de kraan kwam:

– Hé, we hebben geen water…
– Nou, lekker is dat.
– Wat nu?
(kruipruimte opengemaakt, niks verdachts te zien)
– Getver, ik heb vieze handen van dat luik.
– Nou, veeg ze maar af aan een papiertje.

(toch even informeren bij de buurvrouw)

– Hoi Janneke, heb jij water? Bij ons doet de kraan het niet.
– Kweenie. Ik zal eens kijken… Kom binnen!
– Alleen een slap straaltje. Nee, hij houdt er nu helemaal mee op.
– Jij hebt ook geen post van PWN gehad over onderhoud, of zo?
– Nee, dan weet ik het wel.
– Nou het zal wel…

(getuttel, gesputter, gedrentel, schouderophalen, grinniken om suggestie op Twitter dat we altijd nog sneeuw kunnen smelten)

Hoe anders moet het gaan bij de Haai-lemmers. Ga maar na, drie kwartier na het uitvallen van de watervoorziening was in sommige supermarkten het mineraalwater al uitverkocht, meldde de Telegraaf. Er was een runontstaan!

Het kan niet anders of Haai-lemmers hebben voor alle crises draaiboeken klaarliggen. Horloges gelijkzetten en dan: Gijs met een pallet naar de ALDI, Gerda en de kinderen rijden naar AH in de Spoorstraat en door naar de Dekamarkt aan het Santpoorterplein. We houden telefonisch contact en gaan uit van het worst case scenario– twee weken geen leidingwater in heel Nederland. En onthoud, als de keus zich nog voordoet, hamsteren we liever Chaudfontaine dan Perrier!

(Voor het speciale PWN-driegangenmenu zie vorig logje)

.