Een verklaring voor het ijsraadsel die mijn zeer aannemelijk voorkomt, werd mij aan de hand gedaan door een familielid dat in een zeer pegelig land woont (een land ook waar veel om de pegels draait).
Kan het zijn, schreef hij, dat de ijspegel er in doorsnede zo uitzag als op het bijgevoegde schetsje?
‘Dan was de rechtsdraaiende massa x hefboom groter dan de linksdraaiende massa x hefboom. Zolang de boel vastgevroren is, gebeurt er niets. Maar wanneer de ijzeren ballustrade de warmte van de zon opneemt, geleidt het ijzer de warmte naar het binnenste van de pegel, waardoor de verbinding tussen ijs en ijzer smelt. Zo ontstaat er een perfekt gesmeerde scharnieras (gesmeerd door smeltwater), vrijwel zonder wrijving.
Dan gelden de evenwichtswetten, en de kant die dan het grootste koppel heeft (= massa x hefboom ten opzichte van het draaipunt) zakt naar beneden.’
Ik vind het knap bedacht…
Als dat waar zou zijn, zat ik er met mijn ‘warme buis en ijsmof-idee’ (de ‘b-optie’) dus niet heel ver naast, zij het dat niet een fotograaf maar een ijzig contragewichtje de pegels horizontal draaide.
ik zal het aan fons bleijendaal voorleggen. u hoort hier meer van.