BankGiroLoterij (2)

Totdat zijn goudvis met die dubbele salto's begon, had Peter hem nooit op enige ambitie betrapt. Wanneer Bagilo zijn voer kreeg, had hij altijd braaf het wateroppervlak schoon geslobberd en dan liet zich traag en voldaan terugzakken naar het midden van de kom. Zo ging dat jarenlang.

Die salto's waren niet de enige verandering. Bagilo's schubben werden grauw en uit zijn ogen begon een eng rood licht te stralen. Ook kreeg hij kleine, blikkerende tandjes.

Peter voelde dat de vis constant op hem loerde en toen hij op een keer niet oplette bij het voeren, beet Bagilo hem lelijk in zijn pink. Peter nam een besluit. Hij pakte de kom en kieperde die leeg in de sloot achter het huis. "Als jij liever verder gaat als piranha, moet je het zelf maar weten."

Een dag later liep Peter langs de tuinvijver. Bagilo rees met een snoekduik op uit het water en beet zich vast in zijn kuit. "What the fuck…!" Hij haalde zijn bijl uit de schuur en hakte Bagilo in drie stukken, die hij vloekend door de WC spoelde.

Die avond bij het tandenpoetsen zag Peter een bloederig vissenneusje uit de afvoer van de wasbak priemen. De gaatjes waren gelukkig te klein, maar voor de zekerheid drukte hij de stop er stevig op. Peter sliep slecht die nacht en toen hij 's ochtends naar zijn werk ging en de achterdeur open deed, zag hij op het tuinpad een vissenstaart. Wild klepperend.

Bagilo…

Vier jaar geleden schreef ik hier een vinnig nijdig stukje over de agressieve werving van de BankGiroloterij, die ik uiteindelijk  opzegde toen ik weer eens een 'creditcard' ontving. Maar zo makkelijk ben je niet van ze af. Ze zijn zó gehaaid gewiekst!

Gisteren kreeg ik een neutrale witte envelop (logoloos, afzender BGL(!), in kleine lettertjes) met daarin een … creditcard. Verstuurd door Boudewijn Poelmann (voorzitter).

Eerste zin: 'Het nieuwe jaar begint goed, want het storten gaat beginnen.'

BaGiLo…

.