Ik weet niet hoeveel citymarketeers en andere imagopoetsers deze stad in dienst heeft, maar zouden ze niet eens een stoere stratenmaker naar de achterkant van het station kunnen sturen? Die zich dan een middagje kwaad maakt en de boel tijdelijk wat opkalefatert?
Er passeren daar een paar duizend mensen per dag. Geharde forensen die al maanden weten dat het door bouwverkeer kapot gereden natuursteen geschikter is om tangram mee te spelen dan als loopoppervlak; zij blijven hopen dat er op een dag – zodra de renovatieplanning daarin voorziet – nieuw plaveisel komt, met een beetje geluk nog vóórdat ze hun eerste botfractuur oplopen.
Maar zo’n plek is toch ook de eerste aanblik van veel bezoekers aan onze stad, die – welkom in Haarlem! – zich afvragen of ze niet per abuis in een Montenegrijns bergdorp zijn uitgestapt en zo ja, waar ze een muilezel kunnen huren.
Op bovenstaande foto trouwens ook het skelet van wat eens een kunstwerk was – een stelsel van lichtbuizen die voortdurend van kleur veranderden – lilac, roze, lichtblauw, zachtgroen? Ik kon zo gauw niet vinden van wie het ook weer was.
Ja maar dat is toch de uitgang naar Noord? Daar wil zelfs niemand een straat naar zich genoemd hebben!
Dat kunstwerk was in 1998 afscheidscadeautje van Energiebedrijf Haarlem (bedrijf hield op te bestaan). Ook de Gravestenenbrug werd toen bij wijze van presentje uitgevoerd met van die irritant van kleur verschietende, spuuglelijke lampjes in het brugdek. Godzijdank gingen die zo vaak stuk, dat ze daar op een gegeven moment zijn verwijderd.
Volgens mij was het destijds de bedoeling dat er achter het station een plein zou ontstaan dat onder meer ruimte zou bieden aan evenementen (een boekenmarkt bijvoorbeeld). Het stond echter van meet af aan bomvol fietsen. Het natuurstenen plaveisel was al snel stuk, evenals de lichtbuizen. De bogen van het ‘Monument van de Twintigste Eeuw’, eveneens gesponsord door het Energiebedrijf Haarlem en onlangs nog in het nieuws, hadden rode lampjes, die aangaven hoe lang het nog duurde tot aan de eeuwwisseling. Ook deze verlichting vertoonde al snel gebreken. Het Energiebedrijf Haarlem was intussen opgegaan in Nuon, dat zich niet verantwoordelijk voelde voor het onderhoud.
@Richard en Maarten: Een leuk (ongesponsord, ongesubsidieerd) boekje vraagt om geboren te worden:’Mag ik het nog ruilen?’, over ongeliefde Haarlemse kunstobjecten / ongebruikt straatmeubilair / versmaad speeltuig / gezonken natuurvlonders in de grachten. Gonda, krijg jij (na de ‘Haarlemse Huiskamers’) al de geest als je dit leest?
@Marius: ik ken twee objecten op de Oude Groenmarkt.., één op het Verwulft.. En dan heb ik er nog niet eens over nagedacht!
….en zo jongens en meisjes begon het verval van die eens zo machtige stad Rome. Op het Forum werd het plaveisel niet vervangen, uilen en sperwers nestelden in de verlaten tempels…
@ Ja Marius, het is een verleidelijk plan om een Haarlems boek ‘Mag ik het nog ruilen’ samen te stellen. Ik zal het overwegen want ik heb ook een lijstje. Het initiatief om ongeliefde kunstwerken te laten verwijderen is vaak ingewikkelder, in het Rozenprieel weten wij daar alles van. Een aantal jaar geleden werd tijdens een buurtbijeenkomst in het buurthuis voorzichtig geopperd om verloederde kunst van de wijkkunstenaar uit de jaren zeventig te laten vervangen door fris, eigentijds werk. De voormalige wijkkunstenaar was toen al lang woonachtig in het oosten des lands. Maar de weerstand bleek groot. Zo werd na het buurthuisgesprek de gemeente Haarlem binnen no-time op de vingers getikt, door niemand minder dan Hare Majesteit. Zie ook:
http://www.rozenprieel.nl/comments.php?y=10&m=08&entry=entry100824-172800
Weet je welk kunstwerk wegmag?!!!: Dat rare lelijke ding op de kruising als je de oude weg naar Amsterdam oprijdt.Op de hoek daar bij de NS werkplaats…Dat rare hoge bruine ding…bah!
Er is al een boek met de titel ‘Je mag het altijd ruilen’ van Wilfred Ploeg. Een mooi antwoord op jouw vraag.
@Suus. Je bedoeld dat ding waar ik op uitkijk vanuit, godbetert, mijn slaapkamerraam?!