In een parallelle provincie in een parallel plat land in een parallel universum worden de Provinciale Statencampagnes gesaboteerd. Op de aanplakborden staat ‘Stom PvdA, het moest eerlijker!’, ‘Stem 50 pluche’, ‘Kieren voor de toekomst: Groen Links’ en ‘Hoe meer CDA, hoe minder filet’.
De vraag reist (die is helaas niet van mijzelf, hij stond vanochtend in de Spits) of de uitslag daar op 2 maart ook maar drie stemmen zal verschillen van die bij ons.
Ik betwijfel het sterk. Ten tijde van de Haarlemse Plakoorlog is hier al eens het vermoeden uitgesproken dat de anachronistische wervingsmethoden vooral een vorm van bezigheidstherapie zijn voor politici die hun zenuwen anders niet in bedwang kunnen houden. Dat ze het gewoon niet kunnen laten.
Maar vandaag zag de voltallige eenpersoons RaDa-reda een partij die het ANDERS aanpakt. Met zijn tijd meegaat. Bij een bushalte aan de Dreef stonden twee mannen in gele hesjes te puzzelen met een mal, om die zo gunstig mogelijk uit te laten komen op het trottoir. Vervolgens zetten ze er een hogedrukspuit op. Op het gereinigde deel van de stoep lichtte een tekst op.
“Zíjn jullie van die partij?” vroeg ik. Het was een goede klant, antwoordden ze diplomatiek. Maar zij waren van Multigraffiti. Ze spoten op zo’n dertig plekken in de stad – volgende week kwam die leider naar Haarlem, daar was het voor. “Pechtold?” Ja, die en de teksten bleven zo’n vier weken leesbaar; ze werden steeds smoezeliger en verdwenen geleidelijk. Zowel praktisch als milieuvriendelijk!
“Dus twee weken na de verkiezingen zie je er niks meer van?” Ik vond het geniaal. Verkiezingsbeloften die vanzelf vervagen… Zoek de symboliek!
O Marius, wat geestig weer. En dat jij als onvolprezen Plakoorlogverslaggever daar dan net bij was.
@Gonda: Tja, de plakoorlog… Happy memories (ook aan de TV-opname)! Trouwens, zo onderhand weet ik dat mensen (al dan niet met onvermoede apparaten) bijna altijd vriendelijk reageren als je belangstelling toont voor hun werk. Zo ook deze twee.