Palenfabrieken

“Ik werk in een fabriek die pispalen maakt…” zei een vrouw tegen me in een rumoerig café.

Ik was meteen dolenthousiast. Zoiets had ik nog nooit gehoord. “Dus als ze ergens op een afdeling van een bedrijf of kantoor zonder pispaal zitten en niemand hebben om af te zeiken, kunnen ze bij jullie…” Ze schudde haar hoofd.

“Flítspalen!”

Ik was meteen enthousiast. Ja, flitspalen, daar sta je nooit bij stil, die moeten natuurlijk ook ergens worden gemaakt. In de flitspalenfabriek.
“Ben je wel eens geflitst door eigen paal?” vroeg ik, niet meer te stuiten.

“Praat me er niet van. Laatst had ik de auto van een vriendin geleend. Een tijd later stuurde ze me twee prenten door, een ‘s ochtends en een van ‘s middags op de terugweg.”

“Dan heb je wel eer van je werk”, zei ik, of misschien zei ik iets anders.

Het was een rumoerig café.

.