Ga naar de inhoud

Stadsdichter

Trouwe lezers hebben hier kunnen volgen hoe de huisdichteres zich ontpopte tot stadsdichteres.

Al snel na de eerste schrik en de eerste goedbedoelde adviezen (‘niet over het Spaarne schrijven, hoor!) kwamen de eerste opdrachten.

Schrijven in opdracht, afhaalpoëzie zeg maar, het was betrekkelijk nieuw voor haar. Vaak schenen de schijnwerpers nu feller, de podia waren anders.

Het woord ‘spoedgedicht’ deed zijn intrede hier in huis.

Soms had ze niks met een onderwerp, maar dan leefde ze zich in, kwam met een stapel boeken terug uit de bieb en uiteindelijk was er altijd wel een aanknopingspunt, een ingeving, inspiratie.

En dan waren er de echt netelige karweien, zoals het afscheid van de toen al zieke Chris van Velzen, en Dodenherdenking. Ze bracht het er goed van af, als jullie het mij vragen, en het plezier en het zelfvertrouwen groeiden.

Voor wie de stadsgedichten van de afgelopen twee jaar nog eens bij elkaar wil zien is er nu het nieuwe weblog (onder constructie)

Stadsdichter Haarlem, met alle stadsgedichten van 2009 en 2010

 

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *