In de geest van Dennis

Bij het ontwaken voelde ik het verschil terstond: een innig, niet te verdrijven welbehagen was tijdens de nacht in mij geslopen.

Kwiek en monter stond ik op. Efficiëntie en daadkracht kenmerkten al mijn ontbijthandelingen. De rode grapefruit liet zich willoos uitpersen, het brood deed voor de verandering niet moeilijk over het botte mes, de boter liet zich behaagziek uitsmeren op het beschuitje.

Zelfbewust schreed ik naar de markt en nee, ik verbeeldde het me heus niet, mijn passen waren vandaag beduidend langer dan gewoonlijk. De borstkas hoger, de houding fier, het brein 100% gedefragmenteerd. De blik waarmee ik de andere wandelaars in het Kenaupark opnam werd hopelijk niet als hautain ervaren.

Op de Gedempte Oude Gracht, bij bakker Vlaar, kwam Dennis van der Geest me tegemoet. Vers uit Kenamju. Wat een herkenbare uitstraling had hij! Of ik in de spiegel keek. En toen we elkaar passeeerden, waren we precies even groot. Ja, Dennis, wist ik, Dennis zou het begrijpen – die weet hoe ik me vandaag voel.

Dat is ook een echte kampioen.

(Mijn team HWP4 is kampioen van de Noord-Hollandse Schaakbond geworden in klasse 2C. Zelf verloor ik na een verdienstelijke opening, eindeloos kneien in het middenspel en een flater in tijdnood, maar niettemin… mijn teamgenoten redden de wedstrijd en het seizoen)