Ga naar de inhoud

Verfredders

Gisteren (Museumweekend) in het Dolhuys de Regentenkamer gezien en de film die Henk Maurits en Machiel Amorison maakten over de restauratie van de schilderingen van Augustini: Achter het behang.

Ik heb een halfuur (toen was de film voorbij) gefascineeerd zitten kijken naar het priegelwerk van de firma Rescura.

Geweldige vrouwen hadden die in dienst! Het ene moment zag je hoe ze hun ondergeschikten kordaat dirigeerden om lappen behangdoek om enorme rollen te draperen voor het vervoer, en bij het volgende camerabeeld zaten ze eindeloos te pietepeuteren om één minuscuul, zwaar gekneusd 18e eeuws lakkrummeltje te behouden voor het nageslacht.

Ook bekleedden ze het doek met japans rijstpapier, daar werd vislijm overheen gekwast, die (wie heeft dit ooit bedacht?) door het papier heen moest trekken, zodat de brokkelige verf werd gefixeerd. En daarna moest dat papier weer worden verwijderd, niet met Vim en een hogedrukspuit van de Gamma, maar met spateltjes en schrapertjes en als dat niet lukte met de dames heur persoonlijke vingertoppen.

De technicaliteiten gingen mijn begrip ver te boven, laat dat duidelijk zijn. En wat ik niet wist, die hele twee jaar durende restauratie vond plaats aan perron 1 van het station, op drie meter afstand van de plek waar ik als forens vrijwel dagelijks op de trein wachtte – in de voormalige directeurswoning.

En tussen spoor 1 en het Dolhuys ligt de Wachtkamer Derde Klasse, waar op het moment dat ik die film bekeek het Lagerhuis van de PvdA debatteerde over de subsidiebezuinigingen.

De opknapbeurt van die Regentenkamer kostte vier ton, als ik het wel heb.

Gemeenschapsgeld, hè, gemeenschapsgeld! En welbesteed!

.

 

1 reactie op “Verfredders”

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *