Maak geen vuile hoeken / aan onze dure boeken!
Met schone handen / aan onze banden!
Deze imperatief, uit een boek uit het archief van de stadsbibliotheek, stamt uit een tijdperk dat de boete 2 (florijn)cent per dag bedroeg. De data op de stempelkaart lopen van 26 april 1963 tot 14 juni 1971.
Het hufterproof maken van boeken behoort nog steeds niet tot de technische mogelijkheden – in dat opzicht is er weinig vooruitgang geboekt.
En het vermanende vingertje (hoe grondig gewassen ook) kwam sindsdien in een kwade reuk te staan.
Alleen, zou het zo kunnen zijn dat het nu aan een comeback bezig is?
Voor de zekerheid heb ik deze twee parmantige exemplaren gedecoupeerd. Ik houd ze achter de hand en mocht het RaDa, meegsleept door de tijdgeest, binnenkort geestdriftig aan het beleren en moraliseren slaan, dan zal de redactie dat voor onwennige lezers duidelijk aangeven door de vermaning er tussen te plaatsen.
Zo ongeveer:
Haarlemse arrestatieteams horen zich niet massaal te storten op een cameraman met ongeladen statief. Ze kunnen beter boeven vangen, of Chinese naakthonden zonder geldige naakthondenpenning, en brave burgers met rust laten.
Leuk om na zo veel jaar m’n eerste taalergernis terug te zien. Onze *dure* boeken. Ik herinner me dat ik me bijvoorbeeld afvroeg of je dan wel met mayonaise-vingers aan goedkope boeken en boekenweekgeschenken mocht zitten.