Ik Read E

Juist ja, de e-reader heeft geen toekomst, lees ik nu ik er sinds een paar weken een heb. Een doodlopende weg in de e-volutie is het.

Niettemin ben ik – geen gadgetman! – tamelijk verguld met de mijne, een Icarus van €150, zonder snufjes. Als hij morgen onder een stoomwals viel, zou ik een nieuwe kiezen mèt touchscreen, maar afgezien daarvan doet het ding alles wat ik ervan verlang.

Dat ik ‘m überhaupt aanschafte kwam door Susan Hill. Die schreef een lichtvoetig boekje over de noodgedwongen sanering van de boekendoolhof waarin zij leefde. Howards End is on the Landing, heet het. Wat kon er weg? Wat zou altijd dierbaar blijven? Gewetensvragen die elke lezer zich op gezette tijden stelt. Zo kwam ook Walter Scott aan bod. De romans waren haar kopje thee niet, schrijft Hill, maar The Journal, ach, The Journal, dat lag haar na aan het hart…

Ik duikelde via Antiqbook een niet al te muf exemplaar van die dagboeken op, zo dik als een baksteen. Ik begon erin, vond het schitterend. Het begint in 1825, Scott is dan al 54 jaar en het gaat hem voor de wind. Hij is de succesvolste schrijver van Groot Brittannië, kent de groten van zijn tijd (de Duke of Wellington, Robert Peel). Dan slaat het noodlot toe: de uitgeverij waarin hij een aandeel heeft, gaat failliet als gevolg van de financiële crisis van 1825 en hij staat 100.000 pond in het krijt. Hij moet zijn land verkopen. In hetzelfde jaar overlijdt zijn vrouw.

In het vervolg probeert hij geestelijk overeind te krabbelen en zijn schulden te vereffenen met een ambitieus schrijfprogramma, dat hem dwingt tot een straffe dagelijkse productie. ‘Wrought six pages’ schrijft hij steevast in plaats van ‘wrote’ – zes pagina’s gewrocht. Ondanks zijn kwakkelende gezondheid volhardt hij, vechtend tegen verbittering. Mijn bewondering voor Scott groeide tijdens het lezen en daarnaast waren er het sappige Schotse idioom, veel pertinente citaten, een  beeld van het dagelijks leven in Edinburgh, etc. Ik raakte in de ban.

Het enige was, dat boek was gedrukt in zo’n zunig, ondermaats lettertype. Op zich net te doen, maar toen ik zag dat The Journal bij het Gutenberg Project ook gratis als epub.bestand te downloaden was, kreeg ik de kriebels – die pas over gingen met de aanschaf van de Icarus.

Met het + knopje kan ik die rottige kleine lettertjes zo VET mesten als ik wil en ik zit niet meer met die baksteen op schoot. En zie, de brieven van Scott liggen ineens ook binnen handbereik, op het Walter Scott Digital Archive, twaalf delen!

Die dikke pil is trouwens nog niet verschalmd. Die is toch wel weer handig als je een citaatje op moet snorren, of een fragment wilt uitkiezen om de RaDa-lezer iets mee te geven voor het weekend.

Op 7 mei 1828 (precies 183 jaar geleden): ‘I learned a curious thing from Emily Lady Londonderry, namely that in feeding animals with your hand you should never wear a glove, which always affronts them. She is a good authority for this peculiarity.’

Doe er je voordeel mee, beste Raarlemmers en ook jullie, trotse eigenaars van Chinese naaktdieren.