Ga naar de inhoud

Vrijgesteld

Ja, acht uur ‘s ochtends en ik had een streng uitziende tas onder mijn arm. Maar hij was licht en ik wandelde  door een mooi park bij Driehuis, naar de vogels luisterend, allerminst gebukt onder de werklast van de komende dag.

Ik groette vriendelijk een man die met zijn honden dolde. Verderop langs het pad stond nog een andere man. Nooit eerder gezien. Gedrongen, beetje pafferig, slordige haarslierten over kalend hoofd. Zijn terrier vond allerlei vertier in de struiken, de man priemde met een dun wandelstokje in de grond.

Hij had ruimschoots de tijd gehad om mij te monsteren en toen ik hem passeerde had hij zijn tekst klaar. Klare dictie, gedrenkt in leedvermaak:

“Zo, nog steeds loonslaaf?”

(Ik stelde mij voor hoe de man zich veelvuldig ophield bij fabriekspoorten en kantoorcomplexen, hopend dat hij nietsvermoedende werknemers kon irriteren met zijn vraag.)

.

3 reacties op “Vrijgesteld”

  1. Ik had hem persoonlijk afgeleverd bij dat andere park in Driehuis, horizontaal, besmeurd met kleffe cake.

  2. Dat moet een door Halbe Zijlstra wegbezuinigde kunstenaar zijn. Was het een roker? Blikje Bier?

  3. Tja de loonslavernij moet nog steeds worden afgeschaft. Weet je zeker dat je niet lijdt aan een vals bewustzijn?

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *