Tijd om te dansen

Het moet niet gekker worden, denkt u nu vast: de PAVOHOVAHA (of all parties) die het zomerreces afkapt voor een persverklaring. De wereld op zijn kop!

Voor wie ons niet kent – wat niet ondenkbaar is voor een partij die sinds zijn oprichting het begrip ‘reces’ zodanig heeft weten op te rekken dat het geen uitzondering is als twee of meerdere recessen naadloos in elkaar overgaan: PAVOHOVAHA (onthoud die naam!) staat voor Partij voor het Onnut van het Algemeen. Onze leden (onder wie, afhankelijk van het moment van de dag, 89-100% slapende leden) kanten zich principieel tegen de vluchtigheid en jachtigheid van het moderne bestaan. Wij nemen het er graag van. Carpe diem is ons devies, maar let wel, als dat plukken er een dagje bij inschiet omdat we te lang in bed hebben liggen sluimeren, weigeren wij ons daar sappel over te maken.

Dat ik hier, midden in de zomer, in mijn hoedanigheid van voorzitter, vice-voorzitter, secretaris, lijstduwer en lijsttrekker het woord tot u richt, mag daarom gevoeglijk een unicum heten. Staat de wereld in brand? Is het crisis in Den Haag, Parijs, Singapore, Washington, Peking?

Ja, natuurlijk, dat ook – maar de reden dat ik hier tot u spreek is een andere, waarbij ik mij zal moeten hoeden voor al te veel triomfalisme. Wat wil het geval? Het heeft er alle schijn van dat de PAVOHOVAHA – in de media in het verleden vaak weggezet als een rariteit, een randverschijnsel – aansluiting heeft gevonden bij de politieke mainstream. Of andersom, liever gezegd: dat onze eigen ontspannen vorm van crisismanagement plotseling navolging vindt onder de machthebbers van dit ogenblik.

Ga maar na: David Cameron verruilde de zonnige terrasjes van Toscane slechts met onverholen tegenzin voor de rokende puinhopen van Croydon; de Europese leiders lieten de privé-jets aan de grond staan en ‘vergaderden telefonisch’ over financiële noodpakketten en verdampende miljarden. (Lagen Angela, Silvio en Nicolas daarbij in hangmatten of op relaxfauteuils, vroeg ik me beroepshalve af, à la PAVOHOVAHA, of was dat nog een stap te ver voor ze?)

En dan was er onze eigen premier. Die vertoonde zich (het land in een regendip, de economie in een diep dal) bij Dance Valley. ‘Breedlachend’, voegden zijn critici er misprijzend aan toe – alsof ze het nog hadden kunnen billijken als hij daar wenend was gesignaleerd.

Als partij van de stille levensgenieter hebben wij weinig op met massale dansfestijnen, dat wil ik hier helder hebben. Het is daar bijster slecht soezen. Niettemin wil ik als collega deze gelegenheid graag aangrijpen om de premier een handreiking te doen en te beklemtonen dat volgens onze beginselen het recht op laksheid en ledigheid voor iedereen geldt, van laag tot hoog. Dus laat ze maar praten, Mark, vakantie is vakantie en mochten de workaholics en stressjunkies in Den Haag echt op je zenuwen gaan werken, dan biedt de PAVOHOVAHA (onthoud die naam!) je met alle soorten van genoegen een bestaan in de politieke luwte. Denk er eens over, wij hebben het tij mee en jouw stijl van leiderschap is de onze!

Tot besluit voor onze achterban een huishoudelijke mededeling over onze agenda van de komende tijd. Als het slechte weer voorbij is, genieten we eerst van de zon en daarna ontvangt u te zijner tijd een convocatie voor een nader te bepalen bijeenkomst (locatie wordt later vastgesteld) waarop wij bepalen hoe de PAVOHOVAHA moet inspelen op de onvoorziene overname van zijn filosofie door de groten der aarde.

Maar rust eerst lekker uit, zou ik zeggen, en tot dan!

N.B. Voor wie zich wil verdiepen in ons gedachtegoed, de PAVOHOVAHA heeft een eigen RaDa-categorie.