Even weg van alles, dat was het idee (heel veel Nederlanders schijnen dat trouwens te willen tegenwoordig, nu alles zo veel is). De eurocrisis, de Champions League en de geprolongeerde Arabische lente hadden we grif verruild voor goretex, wandelen door Nedersaksische blubber en readymade herfststukjes in de berm.
Vier dagen was alles weg. Alleen, als je dan thuiskomt blijkt het er allemaal nog te zijn. En er zijn tijdens je afwezigheid nieuwe voorpagina’s gemaakt. Ik zag ze pas toen ik (nog niet in functie, tijdelijk een relekste gast!) vanochtend de stad in slenterde. De foto’s in Trouw en Volkskrant waren rauw en bloederig. En meteen gingen de dingen weer door elkaar lopen. Ja, Haarlem is Sirte niet, maar je weet maar nooit…
Gelukkig leerde een eerste, haastige inspectie dat onze open rioolbuizen er onberispelijk bij lagen. Schoon, gaaf en spiegelend als het ijs van Thialf voor de openingsrit van het seizoen.
Ze hadden een decoratief rood randje en waren niet bezoedeld door teksten als ‘dit is de plek van **********, de rat’.
Er bevonden zich rond de openingen geen wraakzuchtige mensenmassa’s met kalasjnikovs en/of snijgerei.
En omdat het te mooi leek om waar te zijn, heeft de RaDa-reda voor de zekerheid ook de kleinere buizen nog even gecheckt, zoals hier bij de Garenkokerskade.
Stuk voor stuk leeg! En dat is het goede nieuws van vandaag. De Haarlemse rioolbuizen zijn 100% dictatorvrij. Lokale politici die vuile handen hebben gemaakt, werden er evenmin in aangetroffen, noch hun broers of zonen. Die houden zich kennelijk elders op of hebben niets te duchten (doorhalen wat niet van toepassing is).