Tweak me

Aan het help-forum, mede namens mijn vrouw: is er een tweakje voor het menselijk brein dat ervoor zorgt dat je NIET tot in het holst van de nacht met bloeddoorlopen ogen blijft zitten pielen aan je PC?

Om een nietig onvolkomenheidje te verhelpen, iets onschuldigs, dat je denkt in een wip te fiksen? Een simpele wijziging van de instellingen op het configuratiescherm en klaar is… Ai, nu werkt er iets anders niet meer, hoe kan dat nu? Het is maar een futiliteitje, je kunt heel oud worden zonder het te repareren en je computer lijdt er geenszins onder, maar op de een of andere manier laat het je niet meer los. Dus… ik haal her en der in goed vertrouwen een vinkje weg, draai hulpprogramma’s met veelbelovende namen als Ultimate Windows Tweaker, Power Tools en Wise Registry Cleaner, waarna ik – het is inmiddels anderhalf uur later – in arren moede aanklop bij Vista Systeemherstel.

Dat voelt als een nederlaag, zeker als dat programma er de brui aan geeft en botweg de schuld bij mij legt.Voor een verstandig mens is hier het moment bereikt om te berusten (red de avond nu het nog kan, pak een boek of geniet van een film), zeker als er signaalrode Andreaskruisen op het scherm neer beginnen te ploffen, met onheilstijdingen als ‘System.Invalid Cast Exception: De opgegeven conversie is ongeldig/bij n.l()/bij n.j(Object A_0, EventArgs A_1)/bij System.Windows. Forms. UserControl. OnLoad(EventArgs)’en ‘JIT-foutopsporing staat niet ingeschakeld’.

JIT-foutopsporing, snappen jullie het nog? Ik niet en dan weet ik uit bittere ervaring dat ik mij zou moeten laten vastketenen aan de keukentafel. Stommiteiten dreigen. Zo meteen vind ik op louche hackerssites een ‘oplossing’ en duik ik het Register in – het vreselijke Register, waar ik me even veilig voel als Roodkapje in het donkere bos.

Zo ongeveer verging het mij ook gisteren. De avond begon ontspannen en eindigde met hoofdpijn en zenuwkramp in nek en schouders. Om half twee ‘s nachts – het was reeds donker – verscheen aan mij als een schone fee de huisdichteres, met wie ik een romantisch tête à tête bij de open haard had kunnen hebben. Zij zag mij met omfloerste ogen aan en sprak, ontgoocheling in haar stem: “Kan jij misschien even naar mijn webpaginakijken? Ik heb er de hele avond aan zitten klooien, maar nu lijkt het echt helemaal nergens meer naar…”

N.B. Het betreft hier twee mensen die een kapotte kraan rustig een paar maanden laten druppen en ook op huishoudelijk gebied weinig perfectionisme aan de dag leggen. Wat is het geheim van de PC, dat hij dit soort verbetenheid in ons wakker roept?