Ga naar de inhoud

Afknapper

Het begint thuis. Je moet naar buiten, op zoek naar het Object dat je verlangen kan bevredigen, al heb je nog geen idee wat het is. Het is niet de Heilige Graal zelf, maar het is vergelijkbaar. Het punt is – en het is toch maar het beste om dit uit te schrijven, hoe gênant het ook is – dat je aan het begin van het verhaal niemand bent. Je bent op zijn best middelmatig. (…) Maar buiten, in de wereld, bevindt zich dus dat Object, dat perfect is, transformerend ook, een object dat alles goed kan maken. Als je daar maar de hand op kunt leggen, dan ben je ineens iemand anders. Een beter mens, tegen het volmaakte aan, klaar voor een nieuw leven.(…) Misschien gaat het niet om één, maar om meer objecten, misschien ook niet – het is hoe dan ook zaak ernaar op jacht te gaan.

Copyright© RaDa-reda Ellen de Bruin, psycholoog, die deze week in LUX, het NRC-leefstijlsupplement schrijft over het fenomeen uitverkoop. Wetenschappelijk onderbouwd vanzelfsprekend (we zijn de Viva niet!). Uit een onderzoek van The Journal of Personality and Social Psychology blijkt dat mensen (ja, ook jij daar!) gemiddeld de helft van de tijd iets willen. En gemiddeld (dus daar zitten ook de boeddhisten bij) proberen ze 40% van hun verlangens te negeren. In gezelschap van anderen doen we minder vaak wat we willen, tenzij die anderen – zoals tijdens de Dolle Dwaze Dagen – eveneens met ongeremde behoeftebevrediging bezig zijn. Dan gaan we ‘los’. 

runderhoop

De Verzamelde Kritische Raarlemmers: “Maak je punt, waarom hebben we het hier over? En wat doet die berg stront daar midden in dit zondagse logje?”

Dat zal ik jullie zeggen. Gisteren, bij mijn wandeling door de dorre Kennemerduinen, viel het mij op dat in veel van de door de Schotse Hooglanders vervaardigde mest-sculpturen een takje was geplaatst. Door weldoeners, die anderen wilden behoeden voor een uitglijer? Dat zou je denken, maar ook in de berm zag ik veel hopen met zo’n parmantig takje.

Welk pervers genoegen onleent men hieraan? Van peuters kon ik me nog voorstellen dat ze het leuk vonden in poep te poeren, maar er waren te veel van die ‘bestoken’ hopen om alleen de jongsten te verdenken. Penetratie misschien, opperde mijn metgezellin (nee, het was nu eens niet de huisdichteres).

Het hield me bezig. En als iets me bezighoudt… Er was maar één manier om er achter te komen. Ik zocht een takje (niet al te krom, zo lang als mijn onderarm), ik vond een geschikte runderhoop, en concentreerde me. Een ontdekkingsreiziger na het betreden van terra incognita die de vlag van zijn vaderland ferm in de bodem plant, die uitstraling zou ik gehad hebben, ware het niet dat mijn takje brak.

Wat een afknapper!

Jullie zullen begrijpen dat ik na dit fiasco geen tweede poging heb gewaagd, bij dit of een ander Object. Alleen, nou weet ik het nog niet. Van die verborgen drijfveren. En wie de daders zijn. En ik vrees dat we in dezen van de lifestyle-magazines en het Journal of Personality and Social Psychology weinig te verwachten hebben.

6 gedachten over “Afknapper”

  1. Over die takjes zijn bibliotheken volgeschreven, lang voordat de Journal of Personal and Social Psychology (die combinatie alleen al, zou het niet beter zijn om voor Personal en Social aparte tijdschriften op te richten?) alleen nog maar een ambitieus project was. Poep, geld, bloed, anale fiksaatsie, er zijn mensen die het spelenderwijs sublimeren, er zijn mensen die het naar hun onderbewustzijn verbannen en er zijn mensen die takjes steken in de ontlasting van Schotse Hooglanders die natuurlijk ook weer door een complex van persoonlijke en sociale factoren in de Kennemerduinen zijn beland. It’s complicated en dan hebben we het nog niet eens over de uitverkoop gehad.

  2. Die misschien wel lijkt, die uitverkoop dus, op dat bad van de idioot, niet die van Dostojewski maar de idioot van Drooglever F. a.k.a. Vasalis. Koop ik namelijk iets, waarvan ik van tevoren denk dat de aanschaf mij een gevoel zal geven van “ik-ben-een-hele-Piet”, achteraf is me vaak het lot beschoren, uitverkoop of niet, ‘opnieuw een bange idioot te zijn gebleven’.
    Om misverstanden te voorkomen, acquisitie door zielzorgers naar aanleiding van deze publicatie wordt niet op prijs gesteld

  3. @schulp: waar ik benieuwd naar ben: ben jij er ook zo een? Heb jij wel eens met zo’n stokje geprikt? En zo ja, deed je het onbespied of in een groep? [Het antwoord hoeft niet onder ‘reacties’, hoor. Maar t.z.t. heb ik het er graag eens met je over.]

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *