Klagen en metaklagen

Over 3000 jaar graven archeologen één goedgeconserveerd exemplaar op van het Haarlems Dagblad, gedateerd 29 februari 2012 (hé leuk, denken ze, een schrikkeldag!), op basis waarvan zij een analyse moeten maken van onze maatschappij. Wat hield Haarlemmers in het laatkapitalistische tijdperk zoal bezig, waartoe wendden zij hun beste krachten en hun vernuft aan?

Al snel worden de archeologen het eens: klagen, klagen en metaklagen.

Ga maar na. De website van Cocensus (met onder meer gemeentelijke belastinggegevens) heeft kuren: ICT-kenner Jos van Rijn kon ongewild koekeloeren in de gegevens van een medeburger en heeft daarover geklaagd. Die klacht kwam (dat is klachten eigen) tussen andere klachten van andere klagers, niemand deed er iets mee, daar werd over geklaagd en de gemeente gaat alles onverwijld uitzoeken, want klachten over klachten staan hoog op de prioriteitenlijst sinds er in de gemeenteraad is geklaagd over de gemeentelijke klachtenwebsite.

En dan de Van Moerkerkenstraat: SP-raadslid Bart Jonkers klaagt over woningcorporatie Pré Wonen, eigenaar van vochtige, ongeventileerde huurhuizen met antieke geisers aldaar. Sommige bewoners (waaronder volgens de SP-er ook kinderen!) ademen onvrijwillig vochtige koolmonoxide in. Geen recht van klagen, oordeelt de woordvoerder van Pré hardvochtig. Het is hun eigen verantwoordelijkheid, die mensen lezen hun Pré Wonen-voorlichtingsbrochures niet (uit laksheid of doordat ze bedwelmd zijn door vochtige CO1, RaDa-reda).

In Noord hebben ze tenminste nog wel straatverlichting als ze ‘s nachts een luchtje willen scheppen of op willen drogen. Die is er dan weer niet in de Leidsebuurt. Wanneer de lantaarns het weer doen, kon de woordvoerder van Liander niet zeggen (RaDa-gokje: waarschijnlijk houdt de duisternis aan tot de reparatie klaar is – en als ik ook even mag, wanneer vinden ze nou eens een woordvoerder uit die iets ZEGT? Niets functioneert in dit land, maar de woordvoerders zijn het ergst).

Voordat jullie gaan klagen, Verzamelde Kritische Raarlemmers, dit wordt – zeg straks niet dat ik het niet heb gezegd – weer zo’n excessief lang, door niemand uitgelezen, de RaDa-reda-kietelt-zichzelf-logje om niet te zeggen LOG.

Want we zijn er nog lang niet. Ook in de Kleverparkbuurt wordt geklaagd, lees ik in het HD. Buurtbewoners (díe zouden ze nou eens voorgoed het zwijgen op moeten leggen, wisten jullie dat 97% van alle klachten van buurtbewoners komt?), buurtbewoners dus, hebben daar zo te lezen de regie overgenomen bij de herinrichting van de Verspronckweg en eisen nu kindvriendelijke stoepranden en fair trade-asfalt, waardoor het allemaal nóg langer gaat duren met die godgeklaagde opbrekingen en omleidingen.

En de buurtbewoners (ja, zie je wel!) aan het Spaarne hebben ook weer wat te griepen, die klagen over de horeca-uitbaters van de Riviervischmarkt, wier glasbak is verwijderd en die nu alle leeggezopen wijnflessen van een heel weekend naast de volle container aan de Spaarneoever zetten. Door een combinatie van miscommunicatie, wancommunicatie en non-communicatie (wáár en hoe en waarom het precies fout ging wordt binnenkort door de gemeentelijke klachtenonderzoekers ad fundum uitgezocht) weten de cafébazen niet dat ze met ingang van een datum in het verleden in zee hadden moeten gaan met een particuliere inzamelaar. Een innovatieve futuristische glasvergruizer, de bottlenecker, zou in de toekomst overigens uitkomst kunnen bieden. (Suggestie van het RaDa: onderzoek eerst eens of de gemeentelijke klachtenvergruizer omgebouwd kan worden, nu die overbodig is geworden.)

De ongrijpbare vervoermiddelenpyromaan (een stadgenoot, stadgenoten!) heeft ook weer toegeslagen, ditmaal ging een brommer op het Scoda Plein in de hens. Nu alle auto’s in de regio van een beveiligingscamera zijn voorzien of al door hem zijn verast, komt hij op deze manier aan zijn gerief. Klagen helpt niet, de m/v heeft bewezen daar ongevoelig voor te zijn en heeft bovendien geen woordvoerder.

Nog eentje dan. Volgens de oudere Haarlemse psycholoog Frits Bosch dreigt een nijpend tekort aan eerstelijns gezondheidspsychologen. De postdoctorale opleiding komt in het gedrang door subsidiegebrek.  Ik vermeld het hier alleen maar even voor al diegenen die compleet gek dreigen te worden van al dat geklaag. Wees er snel bij, is de conclusie. Vluchten in de waanzin is binnenkort geen optie meer.