De zon scheen als om te bewijzen dat ie het nog kon en het fietspad liep door een fris weiland met vogels en schapen. Jammer dat ik mijn eerste hommel van dit voorjaar ontmoette net nadat ik van pure levensvreugde naar mijn hoogste versnelling had geschakeld.
Hé, een hommel, dacht ik nog en ja, het was een tegenligger, op ooghoogte vloog hij. Op de schuldvraag ga ik niet in, we zaten alletwee in onze hoogste versnelling en verkeerden beiden in hogere sferen; ik speerde voorwaarts in een rechte lijn, hij zigzagde uitzinnig, naar ik achteraf begrepen heb zoeken de koninginnen op warme maartse dagen driftig naar een plekje om te nestelen. PLOK!!! Tegen mijn voorhoofd, hard als een erwt. Over één ding wilde ik niet het minste misverstand laten bestaan: mijn haardos kwam niet in aanmerking als insectenwoning – ik schudde verwoed mijn hoofd, het beest zoemde zo hard het kon, zat verstrikt, ik woelde met mijn hand, het zoemen verhevigde angstaanjagend en ik meende te voelen dat de eerste harige hommelpootjes mijn gehoorgang doorzochten. In paniek kneep ik in de remmen, veel te krachtig, en sloeg over de kop.
Au! AU! Dat was al de tweede keer dit jaar dat ik een heup/arm/sleutelbeen had kunnen breken (zie hier). Met een kapotte broek en wat schaafwonden op de knieën kwam ik er genadig af.
En die hommel? Die kroop na een uurtje via mijn andere oor doodgemoedereerd weer naar buiten. Van hem/haar ontbreekt elk spoor.
Hahahaha! Ohjee zeg. Een salto over je fiets door een head-on collision met een hommel! Ik lach hard om je pootjes-in-oren, maar natuurlijk is het op dat moment gewoon paniek en au. Daar ben je nog goed vanaf gekomen… Hopelijk helen de schaafwonden snel, en zonde van de broek, maar je botten en brein zijn nog intact.
(En hommels zijn gelukkig duffe beestjes, als het een wesp was geweest had hij je handen en hoofdhuid óók nog venijnig te pakken genomen.)
Ik moest even goed kijken om te zien dat het je knie is. Hoe heb je trouwens het voor elkaar gekregen om zo’n keurig rechthoekig gat te maken? 😉
Gelukkig dat je niks hebt gebroken, maar je schrikt je rot. In december (!) vloog er een keer een wesp tegen me aan, in mijn nek. Toen was ik ook op de fiets. In een reflex pakte ik de wesp en werd in mijn hand gestoken. Verder geen salto’s of spectaculair vervolg beleefd, het resultaat was gewoon een bultje dat langzaam wegtrok.
@Wenz en ijsje: Ja, ik had mijn hommel niet willen ruilen voor een wesp. En (ik verwachtte deze kritische vraag al!) dat gat werd zo’n keurig venster doordat ik een flapje afscheurde dat er aan een paar draadjes bij hing.