Een enkele bleke ambtenaar die dubt over de aangepaste geluidsnorm voor tuba’s bij Haarlem Jazz, zijn collega met zonne-allergie die acht bureaus verderop de namen van overledenen en gepensioneerden schrapt uit het organogram, een bode die tot tweemaal toe een zwerfhond wegjaagt van het bordes van het stadhuis… ja, dan heb je het wel zo’n beetje gehad qua activiteit bij de gemeente Haarlem.
De stadskrant verschijnt niet, de raad is met reces, Muggenmeester en wethouders zijn op hun vakantieadres. De antwoordapparaten maken overuren. Dat is althans het beeld dat leeft bij de burger.
Geheel ten onrechte.
Want juist in deze ogenschijnlijk minder productieve tijd wordt gebroed op nieuwe beleidsinitiatieven en fine-tuning van het oude beleid. Wat kan er nóg beter?
Neem Gijsbert Sleepgang (43), sedert 1859 1959 1995 in diverse functies betrokken bij hergebruik en afvalscheiding in Haarlem-Noord, en deze zomer door wethouder van Doorn (GL) op een revolutionair nieuw project gezet. Het is bedompt op de afdeling (de klimaatbeheersing gaat uit in juli en augustus) maar Gijs’ animo lijdt daar allerminst onder:
“Ja, ik geef toe, ik had me de zomer eerlijk gezegd ook relaxter voorgesteld, maar toen Rob (ik mag Rob zeggen) me in juni confronteerde met de harde cijfers, wist ik meteen dat ik aan de bak moest. Wat wil het geval? Uit onderzoek van OENS blijkt dat 89% van de mensen in Haarlem-Noord in de keuken ongebruikte kruiden heeft staan. Die worden na verloop van tijd óf zomaar weggegooid of ze blijven ongebruikt staan. Dat gegeven kwam bij ons hard aan. Je denkt dat je je zaakjes voor elkaar hebt. Inleverpunten voor witgoed en chemisch afval, ondergrondse containers en zo. En dan dit!
Ik beweer niet dat het een tikkende tijdbom is, Bernt Schneiders hoeft niet eerder terug te komen van vakantie, maar het is wel degelijk aan ons om aan een oplossing te werken. We denken bij de kruidenverwerking in verschillende richtingen. Bijvoorbeeld, moet er op straat naast de bakken voor papier, plastic en glas vanaf 2013 ook een kruidencontainer komen? Of meerdere containers zelfs, gesplitst voor provencaalse kruiden, vleeskruiden, enz.? Recycling is vervolgens een optie: in kant en klare bouillon en gehaktmix en dat soort producten komt het niet zo nauw en zo voorkom je dat al die kruiden weer in het milieu terecht komen.
Bonenkruid, salie, foelie, steranijs, venkelzaad – de mensen schaffen het in een onbewaakt ogenblik aan en dan staat het daar maar te staan op de plank. En – dit onder embargo, ik kan dit nog niet hard maken – het ergst zijn de oosterse kruiden. Uiterlijk in september gaan we daarom met de firma Conimex onderhandelen over een verwijderingsbijdrage voor specerijen.
Want hoe gaat dat? De mensen kopen kurkuma omdat het mooi oranjegeel is, ontdekken dat dat spul nergens naar smaakt en laten het staan tot het net zo grijs wordt als de inhoud van de potjes ernaast in het rekje, citroengras en djahé. Drie potjes per plank, ja, maar tel ze bij elkaar op voor de hele stad en je mond valt open. Ik kan me daar – sinds juni – behoorlijk nijdig over maken. Ga eens na, hoeveel potjes djahé zijn ons aangesmeerd sinds de oprichting van de VOC? Ettelijke tientallen miljoenen! En daar zijn nooit excuses voor gemaakt voor zover mij bekend!
Het ergst is laos. Laos! Wat ís laos? WHO THE FUCK NEEDS LAOS? Ik heb ‘s nachts nare laosdromen, dat mag u gerust weten. Die troep zouden ze bij de aziatische grens moeten tegenhouden, strenge controles, daar ben ik vóór en de handen afhakken van de dealers! Als die spleetogen zo nodig laos willen fokken moeten ze dat zelf weten, maar wij in Haarlem-Noord krijgen die rotzooi in ons milieu, dat zei de wethouder ook nog, en zie maar eens hoe je het weer kwijt raakt. Van asbest weten we alles, maar de laos-reiniging staat nog in de kinderschoenen, we hebben als gemeente eenvoudig de expertise niet in huis. En naar de gevaren van oude laos voor de volksgezondheid is nooit behoorlijk onderzoek gedaan. Als je alle ongebruikte Haarlemse laos op één hoop gooit, aanmaakt met kokosmelk en bindt met agar-agar kan je de Boroboedoer op ware grootte nabouwen. En dan hebben we het dus alleen nog over de laos, hè!”
(Gijsbert puft, wuift zich bedompte lucht toe met een Japanse waaier.)
“Dit rapport moet er liggen als de wethouder terug is van zijn zeiltocht, maar de tijd is krap. Er komt zoveel tegelijk op je af. Van laos kom je bij Thaise vissaus. 94% van alle Thaise vissaus komt ongebruikt in ons riool terecht. Rijstwijn idem – schrijvers van kookrubrieken staan daar nooit bij stil, maar wij van de gemeente sinds kort wel. Gelukkig neemt mijn collega dit dossier volgende week van me over, dan mag ik er zelf even afstand van nemen.
Wat…? Naar Laos? Nee, haha… Ik ga dit jaar naar het Zwarte Woud.”
Pittig stukje!