Uitje erbij?

Om een PvdA-debat hier ter stede op te luisteren ga ik een dezer dagen een column schrijven over Europa.

Europa, ik woon al mijn hele leven in Europa, hoe moeilijk kan het zijn? Toen ik werd aangezocht twijfelde ik geen moment aan mijn kwalificaties. Komt voor de bakker, die 600 woorden, en daarna moet ik ‘m alleen nog even goed articulerend voorlezen terwijl de aanwezige euro-bollebozen ademloos luisteren.

Alleen hik ik nu ergens tegenaan. Want hoe zeg je eigenlijk ‘Europa’? Hoe spreek je die eerste klinker uit?

De vox populi, de immer verongelijkte man in de straat die een microfoon voor zijn snoet geduwd krijgt, is er snel klaar mee. Die laat ‘m weg. ‘Het is allemaal de schuld van ‘ropa.’ Nederland moet zo snel als het kan uit ROPA. Het is hier in ROPA sowieso niks, liever zou hij wegwezen naar Stralië of Merika, maar ja…

Hij wordt in zijn opvatting gesterkt door Geert Wilders, die er echter een eigen uitspraakvariant op na houdt en neigt naar U-ropa – rijmend op ‘zuur-opa / guur-opa / duur-opa’.

Ik baseer me niet op grootschalig fonetisch onderzoek, maar ik vermoed dat de sprekende meerderheid der Nederlanders (de zwijgende meerderheid is ergens in de jaren tachtig mysterieus verdwenen) het tegenwoordig houdt bij een EU-ropa dat rijmt op ‘zeur-opa’. En sinds de eurocrisis wordt de ‘eu’ wat meer afgeknepen om aan te geven dat we er (om met Diederik Samson te spreken) niet comfortabel mee zijn. De volle, onkritische EU (als in ‘leuk’ en ‘kleur’) klinkt ineens wat te Geert Makkig.

Maar nu mijn probleem: in mijn eigen ‘Europa’ zit een ui-tje. Geen volle, bolle hachee-ui, maar een soupçon van ui, zoals dat in de kookrubrieken heet, door de ‘eu’ heen. Mijn ‘ui’ is minder sterk dan die in ‘therapeut’ of ‘euforie’ (voor de goede orde, de munt noem ik wél EUro).

Ik had er nooi bij stilgestaan, dat uitje zit daar al zo lang ik me herinner. Ik weet niet waar ik het heb opgelopen. Is het pedanterie? Ik ben gymnasiaal belast, het zou kunnen dat ze me op wijlen het Trinititeitslyceum hebben gehersenspoeld.

Even vreesde ik nog dat ik de enige, of laatste ui-zegger van Nederland was, maar toen ik het van de week in gezelschap aankaartte, meldde zich er na enig aarzelen nog een.

Maar die zit er niet mee. Die hoeft niet over twee weken op een podium. Europa, Uiropa, Euiropa, Europa. Hoe vaker ik het zeg, hoe vreemder het mijn strot uit komt.

Europa. Dat wordt kiezen.

Meer uitspraakdilemma’s in Auto/oto in de RaDa-categorie Taligheden.