Stiekem hoop ik altijd dat mijn huis zichzelf geneest, dat lekkages vanzelf dichtgroeien en dat scheuren in de muur hun eigen Alabastine aanmaken. En uiteindelijk komt toch het moment dat je een daad moet stellen om verkrotting en verrotting tegen te gaan. Een daad betekent in mijn geval een offerte laten maken door de vakman.
Vanochtend vroeg had ik twee schilders over de vloer, die na het inleidende ‘zo… nou meneer, u woont hier mooi’ hun kritische blik over het houtwerk laten gaan. Ze poeren wat, priemen in de kozijnen, fronsen simultaan en zeggen dat ze me wel een goede timmerman kunnen aanraden. Een structurele oplossing heeft altijd de voorkeur, vinden ze eensgezind. Ik durf ze niet tegen te spreken.
De buitenboel moet hoe dan ook, daar zijn we het snel over eens, en verder is het een kwestie van hoe veel ik er voor over heb. En hoe veel ik heb, voeg ik er beteuterd aan toe. Ik zie de bui al hangen, voel hoe meerdere ribben tegelijk uit mijn lijf worden getrokken. Nu ik mijn huis met hun blik bekijk, zie ik overal onvolkomenheden en goedkope improvisaties.
“Dáár zou eigenlijk een koofje over moeten”, vinden ze als ze de compromisloze PVC-buizen in de hal opmerken. Een koofje, dat kan me de kop niet kosten. Ze houden van hun vak, dat merk je aan alles, en ze spreken zonder rancune (zelfs met enige trots) over ‘hun’ soort klanten, dat bij de oplevering begint over minieme oneffenheden. We staan dan bij de houten trapleuning waar opeenvolgende generaties bewoners met meer of minder expertise hun eigen verflagen op hebben aangebracht.
‘Oude druipers’, is de diagnose. Bewerkelijk om die glad te schuren. Ze vertellen dat ze in 2008, toen de nieuwe milieuregels voor verf ingingen, opnieuw hebben moeten leren schilderen. Ik luister geboeid en kikker helemaal op als het woord ‘heilige dagen’ valt.
Heilige dagen?!?
Ja, plekken waar de schilder met de kwast niet bij kon, of heeft gesmokkeld. Achter radiatoren en zo. Ik ben meteen enthousiast. Heilige dagen… Holidays, holy days – de schilder heeft een dagje vakantie gevierd, leg ik uit.
Heel even voel ik me ook een vakman.
Zie ook Zakkers en Druipers.