Op deze historische dag stond ik op met het nieuws dat Obama president blijft en een lege plek in mijn gebit – en zoals dat gaat, die lege plek houdt mij het meest bezig.
Hij zat er al een beetje aan te komen. Ik voelde sinds een paar dagen een scherp kartelrandje aan een snijtand. Je tong accepteert dat niet zomaar en rust niet tot hij de situatie in kaart heeft gebracht, in 3D. Maandag zat er ineens wat speling in de tand en dinsdag was er dat stoere multigranenbroodje en jawel…
Vanmiddag om half drie is er de tandartsafspraak, gevolgd door een gepeperde rekening, die mijn besteedbaar inkomen over 2012 zal doen dalen met een percentage dat menig VVD-lid zou doen besluiten zijn lidmaatschap met terugwerkende kracht op te zeggen.
Tot dusver is het allemaal niet bijster interessant voor de modale bijter/ kauwer/ tandenknarser. Op de plek van de drie puntjes hierboven, tijdens het malen der granen, brak (dat hadden jullie al geraden, toch?) die tand compleet af, met een raspend geluid. Dat klinkt onaangenaam, maar het gekke is dat ik dat helemaal niet zo ervoer.
Een genotservaring wil ik het niet noemen, maar niettemin, het was eerder prettig dan onprettig. Hoe kan dat, vroeg ik me af.
Het enige wat ik kan bedenken is dat er een lijntje loopt van deze gesneefde oude knar naar al die melktandjes die vijftig jaar geleden loslieten (bij voorkeur tijdens een saaie les, na veel wrikken en draaien) en die je dan triomfantelijk aan je moeder liet zien. ‘s Avonds moest zo’n tand dan onder je hoofdkussen, voor de kabouters, die hem inwisselden voor gebitsbedervend snoep.
De associatie met dat fijne ritueel moet het geweest zijn. En ja, net als destijds kon ik het gisteren niet nalaten een paar keer aan die tand te ruiken. Als om mezelf ervan te overtuigen dat hij echt niet te redden was. Ook dat hoort kennelijk bij op gepaste wijze afscheid nemen. Het blijft was toch een stukje van jezelf.
P.S. Zie voor meer gebitsavonturen ook Sander wordt Fander.
Dick Swaab kan het chemisch proces dat deze nostalgodentale piekervaring heeft begeleid nadoen in een reageerbuisje (denkt Diederik Stapel). Zie ook: Gullivers Reizen.
Over de verwarrende 6x (die vaker wordt geubkirt in het reclamecircuit) kan ik nog het volgende opmerken: Er is natuurlijk het bedoelde verschil tussen zes keer sterker en zes keer zo sterk . Maar zelfs als ik zes keer zo sterk zou worden in schaken, wordt daarmee de kans dat ik een wedstrijd tegen Gary Kasparov zou verliezen niet 6x zo klein; die is dan nog steeds ononderscheidbaar van 100%.