Ga naar de inhoud

Leren lopen

In de Volkskrant vanochtend een vraaggesprek met Joost Zwagerman over zijn privé-sores in het ‘rampjaar’ 2011, met een forse psychische ‘buts’ door zijn echtscheiding en aansluitend een klinische depressie.

Het ergste is nu achter de rug, zegt Zwagerman: 2012 werd het jaar waarin hij opkrabbelde en opnieuw leerde lopen – ook letterlijk. Zijn nieuwe leefregime verbiedt hem al te lang aaneen achter de PC te zitten.

En binnenkort loopt hij in onze eigen stad, beste Raarlemmers. Hij heeft een nieuwe vriendin en ze gaan hier samenwonen in een ‘gewonemensenhuis’ (kennen jullie die huizen?).

Daar zullen dezulken ten stadhuize als altijd bezig zijn het literaire blazoen van Haarlem op te poetsen, straks weer goede sier mee weten te maken (nadat ze eerst de AKO-prijs de stad uit hebben gekickt vanwege de kosten van het feestdiner, dat wel).

A propos Zwagerman: eind oktober trad hij net als de huisdichteres op in Gouda, bij de Nacht van de Verwondering, een sympathiek poëziefestival. Ik had me (al ken ik zijn poëzie niet echt goed) ingesteld op een tamelijk cerebraal, geharnast optreden, maar gaandeweg merkte ik dat ik – letterlijk – steeds meer in de buurt van het spreekgestoelte ging staan. Sommige gedichten hadden een directheid en tederheid waarmee ik Zwagerman niet associeerde.

“Hij maakt zich er niet van af”, zei ik tegen de huisdichteres. “En het lijkt wel of ie meer durft.” Zij was het meteen met me eens: “Ja, hij is dichterbij.”

Misschien (ik herhaal, misschien) weten we nu hoe dat komt.

P.S. NRC Weekend (10-11 nov.) strikte Frans Thomése voor het ‘Lunchen met…’ interview: dat werd (met een vette knipoog naar zijn nieuwe boek) smikkelen van Bami Kam Kee, aan de Zeedijk. Tussen twee happen sliertjes door boert Thomése een aforisme op:

‘Originaliteit is een mislukte imitatie.’

Verdienstelijk, toch?

6 reacties op “Leren lopen”

  1. ‘In je gedachten kun je niet wonen’ zoals een bekende filosoof had moeten zeggen. Mooi dat Zwagerman is ontsnapt uit het al te bevlogen intellectualisme naar de wondere wereld der subtielere gevoelens. Ik heb op mijn manier ook zoiets doorgemaakt. Wel curieus dat hij daarbij hetzelfde geografische parcours aflegt (Heiloo, Amsterdam, Haarlem).

  2. Een poging om door openbaar zielig doen de verkoop van zijn boek nog aan te zwengelen. En ach, hoe zielig heeft hij het: meneer heeft nu alweer een nieuwe vriendin. Guttegut, dat is nog eens lijden. En DWDD slijmt er meteen weer achteraan. Om kotsmisselijk van te worden.

  3. Ja Joop,

    Aan jou merk ik weer dat je in NL beter niet te koop moet lopen met je gevoelens of je compassie. Of je moet toevallig A. Hazes of Tanja Nijmeijer heten (v.w.b. die gevoelens dan). Jij doet dat dan ook niet (v.w.b. die compassie). Heel goed man!

  4. ‘Roeshoofd Hemelt’ en ‘De ziekte van jij’ zijn mooie bundels. Niet alleen mooi om te lezen, maar ook mooi om te horen. Het schijnt dat Zwagerman werkt aan een soort vervolg op ‘De ziekte van jij’, die was uit 1988 en nu wordt dat dus de 2012 variant, met een nieuwe ‘jij’ waarschijnlijk als ik het nieuws hierboven zo lees.

  5. Hij is echt de weg kwijt de arme man als hij al wil verhuizen naar Haarlem met zijn nieuwe vlam dan zit er nog steeds wel een steekje los bij je. Nog eventjes en hij prevelt al zijn literaire verhalen ter inburgering in drankholen als Koops en het wapen van Bakenes.
    ja het gaat echt niet goed met die man.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *